Voor het eerst maken we een trans-Atlantische vlucht naar de west-kust van de Verenigde Staten voor een trektocht van vier weken per auto en tentje, om daar de schitterende nationale parken te bezoeken.
Wij voelen niets voor een georganiseerde reis, omdat we de volledige vrijheid willen hebben om zelf onze tijd in te kunnen indelen, dus hebben we vooraf alleen een vlucht gereserveerd en een huurauto zal, als het goed is klaarstaan op het vliegveld van San Francisco.
Vertrek 28 mei 2004:
Vertrek 28 mei 2004:
De vlucht met een tussenstop in Washington, naar San Francisco verloopt vlekkeloos. Alleen bij de douane doen ze erg moeilijk, omdat wij geen hotelreservatie met een adres kunnen overleggen. Wel had ik gelukkig via internet de eerste drie dagen een gratis campground gereserveerd bij de Marine Headlands en na lang zoeken vond ik de bevestiging met adres gegevens van het visitor centre. Nadat ze dat telefonisch gecheckt hebben, mogen we dan eindelijk het land in. Met een Hundai Accent rijden we in het donker richting de Golden Gate Bridge, waar zich aan de noordzijde het mooie natuurreservaat Marine Headlands bevindt. In het pikkedonker een speurtocht door het reservaat op zoek naar de campground, wat uiteindelijk lukt met behulp van een uit het niets verschijnende rangerauto, die ons netjes begeleidt naar de Bicentennial campground. De permit voor drie dagen gratis kamperen ligt, zoals via internet afgesproken onder de deurmat van het informatie-centrum! Met behulp van een zaklamp zetten we om 11 uur 's avonds, dodelijk vermoeid na zo'n 20 uur onderweg te zijn geweest, de tent op en vallen in een diepe slaap. 's Morgens vroeg grazen er wat herten voor de tent, die verschrikt weg rennen, als ik m'n hoofd buiten de tent steek. Ook zie ik een coyote lopen, die behoorlijk agressief kunnen zijn. We doen het vandaag rustig aan en doen de noodzakelijke inkopen en bezoeken het gezellige Mexicaans aandoend stadje Sausalito aan de Richardson baai.
haven San Francisco |
's Middags nog een trip naar de China Beach, waar we niet verder komen dan een beetje pootje baden, aangezien het water nog erg koud is. We zien pelicanen de zee induiken om een visje te verschalken. Fishermans Wharf is de gezellige oude vissershaven en is heel populair bij de toeristen. Er zijn veel visstalletjes en souvenirwinkels en allerlei amusement. Op de pier zien we 10-tallen "blaffende" zeehonden op de plankiers liggen.
Muir Woods N.P. |
's Middags rijden we naar Point Reynes National Seashore, waar we een schitterend uitzicht hebben over de Pacific Ocean. Op het uiterste puntje bij het lighthouse speuren we de horizon af naar walvissen.
Hoewel er die dag 10 grijze whales en 1 blauwe vinvis gespot is, moeten wij ons behelpen met zeeleeuwen en walrussen op de rotsen van Drake beach beneden ons.
Point Reyes Lighthouse |
Vandaag zijn we genoeg uitgerust om verder te trekken en gaan via Sacremento naar Lake Tahoe, door een prachtig besneeuwd berglandschap. Aangezien alle campings hier nog gesloten zijn, slaan we wildkamp op langs het meer en duiken in het ijskoude water om ons op te frissen. In de bergachtige zuidwest hoek van het meer maken we de volgende dag een wandeling.
Lake Tahoe |
Als ik 's middags een wandeling langs het meer maak opzoek naar elektra om m'n camera accu op te laden, ontdek ik een verlaten was/douche ruimte met electra voor kano opslag.'s Avonds tijdens het diner bij het kampvuur vertel ik Lydia dat het me zeer onwaarschijnlijk lijkt dat hier beren rondlopen en de "bearboxen" dan ook wat overdreven vindt. Om 22hr besluit ik in het douchegebouw te gaan douchen en de pannen te gaan afwassen met warm water. Als ik in het stikkedonker langs een paar grote afvalcontainers loop, hoor ik er een enorm kabaal uit komen.
Veel kan ik niet zien in het pikkedonker en probeer te ontwaarden wat voor beest daar zo'n herrie maakt. Tot m'n schrik zie ik in het licht van m'n zaklamp de contouren van een beer, die zich tegoed doet aan het afval. Dit is m'n eerste "bear encounter" en haal verschrikt Lydia erbij, die het maar eng vindt en op flinke afstand blijft. Ik waarschuw een jong stel, die in de buurt met een klein tentje bivakkeert. Zij vertrouwen het niet en besluiten die nacht maar in de auto te slapen. Een onrustige koude nacht en herrie van een soort luid hyenagehuil!
Bij een temperatuur van -5˚C en ijs op de tent vertrekken we om 7 uur en rijden de Rocky Mountains door van oost naar west over Hway4 langs Lake Alpine naar Sonora. Gelukkig loopt 's middags de temperatuur op naar zo'n 35˚C
Vandaar over Hway120 naar Yosemite N.P.De camping die ik op het oog heb, is nog dicht zo vroeg in het seizoen. Alleen de centrale camping in het park is open, maar is volledig bezet. Wij moeten noodgedwongen uitwijken naar de Diamond Oak campground net buiten het park.
Diamond Oak Campground |
In de namiddag rijden we nog naar het noordelijk gelegen Hetch Hetchy reservoir met de O'Shaughnessy Dam, terug gekomen op de campground roosteren we een lekker maaltje op het kampvuur.
Merced River,Vernal Fall |
Bij Nevada Fall |
Yosemite N.P. is één van de oudste en meest bezochte parken van de States. Deze door een gletsjer gevormde vallei ziet er adembenemend mooi uit, met aan de ene kant Half Dome (een 670 meter hoge rots - de steilste in de VS) en aan de andere kant El Capitan, een 900 meter hoog blok graniet. Via grote watervallen (waaronder twee van de hoogste ter wereld), valt smeltwater tot op de bodem van de vallei, waar het wordt afgevoerd door de Merced River door een gebied met weiden en bossen. In het park tref je honderden soorten vogels en zoogdieren aan, en prachtige alpenbloemen. Er zijn diverse concentraties met sequoia-bomen. Andere hoogtepunten zijn Glacier Point, een uitkijkpunt op bijna 1000 meter hoogte, vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt over de vallei en Tioga Road, de hoogst gelegen weg in de VS.
Vandaag om 7 uur vertrekken we voor een trektocht over de John Muir Trail naar de Vernal Falls(1538m) en Nevada Falls (1801m). Als we 11.30hr heerlijk zitten te lunchen bij de Nevada Fall, besluit ik om solo nog verder te trekken naar de top van de Half Dome (2693m). Normaal staat er 2 dagen voor deze tocht, maar permits voor een overnachting nabij de top zijn moeilijk te krijgen. Het laatste deel naar de top gaat langs een staalkabel 60˚ omhoog. Vanwege het hoge tempo dat ik aan moet houden en de flinke klim, lig ik de eerste 15 min. volkomen uitgeput op de top bij te komen. Het is echter het afzien dubbel en dwars waard, want het uitzicht is fenomenaal en alle superlatieven schieten te kort. Een 360˚ rondblik over de Sierra Nevada! Subliem, één van de hoogtepunten in m´n leven!
top Half Dome 2693m |
top Half Dome 2693m |
Climb the mountains and get their good tidings.
Nature´s peace will flow into you,
as sunshine flows into trees.
The wind will blow their own freshness into you
and the storms their energy,
while cares will drop off like autumn leaves.
John Muir
Vernal Falls |
Zeer voldaan moet ik weer snel afdalen om weer bij de Nevada Fall te komen, waar Lydia ondertussen erg ongerust, nog steeds zit te wachten. Om 17.00hr. kom ik weer aangestrompeld en na een versterkend kopje thee kom ik weer een beetje op krachten, om de verdere afdaling weer samen te aanvaarden. We dalen nu af langs de mystieke Mist Trail onder de Vernal Fall langs.
Een werkelijk fantastische tocht vandaag van 27km met 1500 klimmeters omhoog en weer omlaag! Er staat gemiddeld 12 uur voor deze tocht en heb hem in 9 uur afgelegd, maar ben dan ook behoorlijk afgemat. Een warme douche in de valley (1200m. hoogte) bij het het ''house keeping camp''doet me goed, maar we zijn toch nog zo moe dat we zonder te eten om 22.30hr onze slaapzakken opzoeken.
De volgende dag na een stevig ontbijt met verse eitjes zijn we weer een beetje op krachten en doen het vandaag rustig aan. Een vlakke wandeling in de valley bij Sentinel Beach en de valley loop onder de indrukwekkende Yosemite Falls. 's Middags lopen we naar het Mirror Lake onder de westzijde van de Half Dome.
El Capitan |
Upper Yosemite fall |
Laat in de middag vertrekken we naar het uitzichtspunt Glacier Point op 2200m met een fabelachtig mooi panorama. Op dit paradijselijke uitkijkpunt maken we ons diner klaar en genieten van de zonsondergang met grazende herten naast ons en komen pas om 23.00hr terug op de camping.
Glacier Point outlook |
Vandaag de voedsel voorraad op peil brengen in Fresno en bezoeken onderweg Wawona , een historisch dorp en iets verderop bij Fish Camp, de Yosemite Mountain Sugar Pine Railroad.
Wawona historic village |
Na de inkopen rijden we naar
Kings Canyon N.P. en picknicken onderweg bij de General Grant Sequoia Tree in Grant Grove, de op 3 na grootste van de wereld. Ook deze canyon is zeer de moeite waard met een spectaculair berglandschap en is vele malen rustiger dan Yosemite N.P.
Kings Canyon N.P. en picknicken onderweg bij de General Grant Sequoia Tree in Grant Grove, de op 3 na grootste van de wereld. Ook deze canyon is zeer de moeite waard met een spectaculair berglandschap en is vele malen rustiger dan Yosemite N.P.
Grizzle Fall in Kings Canyon |
Ons kamp slaan we op, aan het einde van de canyon en maken er een lange wandeling langs de woeste Kingsriver naar de Mist Falls. In de hitte is het hier oppassen voor de slangen. We zien er vele, waaronder de Rattlesnake, Kingssnake en één met zwart/witte ringen, volgens een amerikaanse jongen eet deze de rattlesnake op. Bij terugkomst bij de tent ligt er een waarschuwing van de rangers op de ''bearbox'', dat er hier een beer rondsnuffeld!
General Sherman Sequoia Tree |
Wij beklimmen slechts de ongeveer 450 steile treden van Moro Rock voor een magnifiek uitzicht op de bergreuzen van de Sierra Nevada.
We kunnen zuidwaarts verder omrijden om de Sierra Nevada heen richting Las Vegas, maar besluiten toch om weer dwars door Yosemite N.P, via de hoogst gelegen weg van de V.S. te rijden, de Tioga Pass road.
Saddlebag Lake |
De weg is net 2 weken open voor verkeer en bij Tenaya Lake heb je bij Olmsted Point een schitterend uitzicht over de Tenaya canyon richting Half Dome. De meeste campings zo hoog in de bergen zijn echter nog dicht en we vinden pas een kamperplek op 3000m hoogte tussen Tioga Lake en Ellery Lake. We maken nog en fraaie wandeling naar Saddlebag Lake en als we om 20hr terug komen bij de tent is het erg koud en winderig en kruipen half bevroren in de slaapzak. Desondanks krijgen we het nauwelijks warm, want het vriest flink en er staat een gure harde wind.
Cathedral Pass |
We verlaten Yosemite N.P. en dalen af naar het grote Mono Lake, dat bekend staat om de grillig gevormde zoutpilaren nabij de zuidwestelijke oever.We rijden binnendoor over de Hway158 langs Grant Lake en June Lake en vervolgens naar de Mammoth Lakes om de Devils Postpiles te bezoeken. De pasweg is echter nog afgesloten en het is er erg koud met sneeuwbuien. We laten het koude weer en de donkere wolken van de Sierra Nevada achter ons en trekken naar
Death Valley N.P.
Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
Death Valley N.P.
Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden. Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters en ook plekken met culturele achtergronden. De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 - was 56,7ºC. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond. Hier zetten we de tent op de Furnace Creek campground en is het 's avonds om 20.30hr. nog steeds 40ºC en dan te bedenken dat we vanmorgen nog met half bevroren ledematen rond liepen.
We komen door Las Vegas, maar de stad kan ons niet echt bekoren en voelen ons niet echt thuis in deze fake-cultuur van glitter en glamour.
Het is een fraai klein park, wat echter maar weinig bezoekers trekt. Wij vinden het heerlijk rustig en kamperen er midden in. Bij Atlatl Rock kan je veel petroglyphs (oude rotstekeningen) zien.
We verlaten het schitterend mooie Zion N.P. via de oostelijke uitgang, de Zion Canyon Scenic Drive. De Zion Mount Carmel Highway loopt daar verder naar het oosten, richting Pine Creek Canyon. De weg stijgt daar sterk via een aantal scherpe haarspeldbochten, je hebt hier een prachtig uitzicht over Zion Canyon. Na ruim 3 mijl kom je bij de eerste van twee in 1930 aangelegde zeer smalle tunnels. Even later zie je de opvallende
Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde bizarre rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan. De uitkijkpunten langs de weg zijn mooi, maar de beste manier om het park goed te ervaren is een afdaling in de canyon zelf.
Na een uitgebreide wandeling in deze sprookjeswereld, besluiten we deze unieke dag om 19.30hr met een diner in de open lucht bij Inspiration Point met uitzicht over het amphitheater.
De Indiaanse naam voor Lower Antelope Canyon is “Hasdestwazi”, dat betekent “spiraalvormige rotsbogen”. In augustus 1997 zijn hier 11 mensen verdronken, toen als gevolg van een onverwachte onweersbui een vloedgolf van 15 meter hoogte door de canyon spoelde. De canyon is daarna geruime tijd voor het publiek gesloten geweest, er zijn diverse veiligheidsmaatregelen getroffen. Zo zijn er binnen in de canyon meerdere stalen trappen aangebracht, en zijn er bovenaan bakken geplaatst met touwladders die in geval van nood naar beneden kunnen worden gelaten.
Andere populaire bestemmingen zijn de uitkijkpunten Dante’s View, vanwaar je een weids uitzicht hebt over de vallei, en Zabriskie Point, waar je grillig gevormde, kleurrijke rotsen in het woestijnlandschap kan zien.
Death Valley, Devils Golfcourse |
Las Vegas |
Dus na een snelle bezichtiging en een hapje, rijden we weer snel verder over de "strip" naar het iets buiten de stad gelegen minder bekende Valley of Fire State Park bij Lake Mead.
Om 7.00hr vertrekken we weer naar Zion N.P., waar we eerst in de NW-hoek een trekking door de Kolob Canyon gaan maken. Dit is een zware tocht van 24km (heen en terug) langs de riviertjes Timber Creek en La Verkin Creek en eindigt bij Kolob Arch, een natuurlijke stenen boog met een overspanning van 94 meter. Dit is een van de grootste bogen ter wereld. Eerst weer een permit halen, want we willen aan het einde van de canyon ons bivak opslaan. We zijn de enigen hier in de afgelegen canyon, alleen krijgen we 's middags als we in een poeltje liggen aftekoelen, controle van 2 rangers, die ons verwittigen het voedsel in een boom te hangen.
Ons bivak onder een prachtige sterrenhemel, onder een muskietennet. Het voedsel hangen we zoals aanbevolen aan een tak in de boom, zodat de beren en de mountainlion (poema) er niet bij kunnen.
Het meest bezochte gedeelte van Zion National Park is Zion Canyon. Het is hier aanzienlijk drukker en ook de campings zijn overvol. Het is een ravijn van 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Auto's worden over de smalle weg niet meer toegelaten, maar met de gratis shuttle-bussen kan je overal komen. Wij rijden met de shuttlebus naar het einde en lopen terug langs de Virgin River langs de Big Bend en Weeping Rock.
De meest uitdagende route in de canyon, als je tenminste geen hoogtevrees hebt, is naar de hoog glegen Angels Landing.
De volgende dag maken we aan het einde van de Zion canyon een tocht door "the Narrows", een zeer smal ravijn met loodrechte wanden, waar je je wadend door het water doorheen worsteld, een werkelijk adembenemend mooie tocht!
Zion N.P. "The Narrows" |
hert in "The Narrows" |
We verlaten het schitterend mooie Zion N.P. via de oostelijke uitgang, de Zion Canyon Scenic Drive. De Zion Mount Carmel Highway loopt daar verder naar het oosten, richting Pine Creek Canyon. De weg stijgt daar sterk via een aantal scherpe haarspeldbochten, je hebt hier een prachtig uitzicht over Zion Canyon. Na ruim 3 mijl kom je bij de eerste van twee in 1930 aangelegde zeer smalle tunnels. Even later zie je de opvallende
Bryce Nationale Park, waar we voor de verandering eens op een luxe camping gaan staan met zwembad,inplaats van een bivak in de wildernis. Bryce Canyon ligt ongeveer 2.700 meter boven zeeniveau en 's avonds is het dan ook behoorlijk koud, Toch staan we de volgende dag reeds om 5 uur op, omdat bij je bij "sunrise point" een werkelijk ongeëvenaard kleuren schouwspel te zien krijgt, als de opkomende laagstaande zon de bizarre rotsformaties belicht met een als het ware zacht fragiel pastelrose/parelmoer doorschijnend licht!
Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde bizarre rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan. De uitkijkpunten langs de weg zijn mooi, maar de beste manier om het park goed te ervaren is een afdaling in de canyon zelf.
Tijdens de rit van Bryce Canyon National Park naar Capitol Reef National Park (over Hway12)komen we langs Calf Creek Falls Trail, een vrij makkelijke 11km lange wandeling . De officiële naam voor deze waterval is Lower Calf Creek Falls, Grand Staircase-Escalante National Monument.
Nadat we in Moab de plaatselijke supermarkt leeggeplunderd hebben, slaan we Arches National Park in. Ook hier zijn de campings vol, dus wordt het weer wild kamperen langs de Colorado River bij de Big Bend.
Arches N.P. heeft de grootste concentratie natuurlijke stenen bogen ter wereld, waaronder de meest bekende Delicate Arch, bijna 14 meter hoog en ruim 10 meter breed. De wandeling naar deze boog is zwaar omdat er onderweg geen schaduw is, en omdat je moet rekenen op flink wat hoogteverschil.
Ook de Landscape Arch met een overbrugging van 90 m is imposant om te zien.
Monument Valley |
We rijden over de Hway 191 langs Canyonland N.P. naar Monument Valley in Arizona en brengen een bezoek
aan het Navajo Indian Reservaat. Het valt ons op dat Native Americans nog steeds achtergesteld worden en slechts een troosteloos stuk land hebben toegewezen gekregen. Met de verkoop van sieraden proberen ze hier te overleven onder erbarmelijke omstandigheden.
aan het Navajo Indian Reservaat. Het valt ons op dat Native Americans nog steeds achtergesteld worden en slechts een troosteloos stuk land hebben toegewezen gekregen. Met de verkoop van sieraden proberen ze hier te overleven onder erbarmelijke omstandigheden.
Omdat hier geen campings zijn en het weer regenachtig is met zandstormen, trekken we verder naar Page en passeren de Glen Canyon Dam over de Colorado River, waar we aan het Lake Powell kamperen.
De volgende morgen staan we 5 uur op om de drukte voor te zijn bij de wereldvermaarde Antelope Canyon, een 400m lange slot canyon, beheerd door de Navajo Indianen.
De volgende morgen staan we 5 uur op om de drukte voor te zijn bij de wereldvermaarde Antelope Canyon, een 400m lange slot canyon, beheerd door de Navajo Indianen.
We zijn de eerste en nog enige bezoekers op dit vroege uur van deze slot-canyon en kunnen dus in alle rust genieten van dit onbeschrijfelijke mooie natuur fenomeen, echt ge-wel-dig! De ingang is een smalle spleet in de grond, die je niet het idee geeft dat er iets bijzonders te zien zal zijn. Maar dat verandert al snel, nadat je via een stalen ladder afdaalt, je bevindt je dan in een magische wereld tussen glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht.
De Indiaanse naam voor Lower Antelope Canyon is “Hasdestwazi”, dat betekent “spiraalvormige rotsbogen”. In augustus 1997 zijn hier 11 mensen verdronken, toen als gevolg van een onverwachte onweersbui een vloedgolf van 15 meter hoogte door de canyon spoelde. De canyon is daarna geruime tijd voor het publiek gesloten geweest, er zijn diverse veiligheidsmaatregelen getroffen. Zo zijn er binnen in de canyon meerdere stalen trappen aangebracht, en zijn er bovenaan bakken geplaatst met touwladders die in geval van nood naar beneden kunnen worden gelaten.
Langs de Horseshoe Bend in de Colorado River en de oude Navajo Bridge komen we bij Lees Ferry op Paria Beach.
Het toch al aan superlatieven rijke zuidwesten van de V.S. brengt ons vervolgens bij de volgende trekpleister, de North Rim van de 1600m diepe Grand Canyon.
Grand canyon,Bright Angel Point,North Rim |
National Park Grand Canyon is één van de grootste natuurlijke wereldwonderen. Het is een spectaculair schouwspel als je aan de rand staat en in de enorme diepte kijkt bij de uitzichtspunten Bright Angel Point, Point Imperial en Cape Royal.
Grand canyon, point Imperial |
North Kaibab Trail |
Grand canyon,Cape Royal |
We vertrekken samen over de North Kaibab Trail door de Bright Angel Creek naar de 1000m lager liggende bodem van de Grand Canyon. Maar de hitte van 42˚C wordt Lydia teveel en wacht halverwege op m'n terugkomst bij een watertje. Ik loop door langs de Roaring Spring Fall naar de bodem en kom een paar uur later behoorlijk uitgeput terug.
We moeten meer dan 350 km omrijden om bij de in onze ogen minder indrukwekkende South Rim van de Grand Canyon te komen. De grote drukte en toeristischer aanblik is een soort anti-climax vergeleken met de rust en uitgezichten van de noordkant.
Grand Canyon, south rim |
Grand Canyon, south rim |
Wij rijden door via Flagstaff naar Sedona, waar we in het Coconino Nationale Forest de Oak Creek Canyon bezoeken. Erg heet 43˚C!!!Sedona, Cathedral Rock |
Oak Creek Canyon |
Montezuma Castle |
Iets zuidelijker van Sedona rijden we de volgende dag nog de Desert Canyon Loop in, naar Montezuma Castle (woningen hoog in kliffen gebouwd in de 12de eeuwdoor Sinagua Indianen) en maken halverwege in de Clear Creek Wilderness nog een trektocht. Deze zeer smalle canyon ligt in een zeer afgelegen en ontoegankelijk gebied, maar wordt beschreven als een van de meest mooiste in het zuidwesten. Het water staat soms van de ene canyonwand tot de andere, zodat je genoodzaakt bent er door heen te waden of te zwemmen, hetgeen niet echt een straf is bij temperaturen van boven de 40C!
Clear Creek Wilderness |
We volgen de schitterende Hway 89 de bergpas over en daarna over Hway 79 door het diepe zuiden, waar metershoge cactussen langs de weg staan, naar het Lake Havasu State Park.
Lake Havasu |
We relaxen eerst nog lekker op de London Beach, alvorens we een heerlijk afgelegen campground vinden midden in het magnifieke
Via Palm Springs rijden we bewust noordelijk om Los Angeles heen om de hectiek ervan te vermijden, om bij Santa Barbara weer de westkust te bereiken. We rijden langs de Pacific Ocean over Hway1, naar men zegt de mooiste kustweg van de wereld. Misschien wat overdreven, maar er liggen prachtige natuurgebieden langs met mooie uitkijkpunten. Vooral bij Big Sur kun je genieten van watervallen en het gestoei van zeerobben op het strand.
Bij Carmel begint de 17 miles drive(tolweg) door het natuurgebied van Monterey.
Na 8400 km door "the best of the west" komt er in San Francisco weer een eind aan een fantastische rondreis!
"Waarom in een 5*hotel slapen, als je gratis onder een sterrenhemel kunt wegdromen"
klik op onderstaande link om alle foto's te zien:
Na 8400 km door "the best of the west" komt er in San Francisco weer een eind aan een fantastische rondreis!
"Waarom in een 5*hotel slapen, als je gratis onder een sterrenhemel kunt wegdromen"
klik op onderstaande link om alle foto's te zien:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten