Vertrek 20 mei 2005:
Van Schiphol is het 8½ uur vliegen naar Philadelphia, waar we onze aansluiting naar Seattle missen vanwege de strenge security maatregelen, fouilleren, vingerafdrukken maken, digitale pasfoto en 3 maal door een scan met lange rijen wachtende passagiers. Onze bagage had de vlucht wel gehaald, maar wij moesten gelukkig maar een uurtje wachten op de volgende vlucht. Na 14 uur vliegen kunnen we eindelijk onze Pontiac ophalen en afreizen naar het Dashpoint State Park, waar we precies om 12 uur 's nacht voor een gesloten poort arriveren.
Na een dag rust en de nodige inkopen gedaan te hebben, starten we onze trip in de noordelijke staten van de V.S.(Washington, Oregon, Idaho, Wyoming en Montana), omdat we allereerst nog het Yellowstone N.P. willen bezoeken.
 |
| Big Creek Fall |
Als we bij Portland de Columbia River bereiken, rijden we op de zuidelijke oever over de scenic Historic Columbia River Hway door de bergen met 5 prachtige watervallen.
(Latourell, Bridal-veil,Wakheena en Multnomah 620ft)
 |
| Multnomah Falls 270m hoog |
 |
| Latourell Fall |
Bij Boise nemen we de ponderosa pine scenic route (Hw21)door de bergen langs prachtige meren en warmwaterbronnen naar Idaho Falls.
 |
| hotpools |
Via Jackson gaan we naar Grand Teton N.P., waar we bij Jenny Lake kamperen. 's Avonds na het eten stoken we een vuurtje. Gezellig saampjes knus bij het vuur warmen we ons op, want het wordt een koude vriesnacht en 's morgens staat dan ook het ijs op de tent. Om 6 uur maken we ons klaar voor onze eerste bergtrektocht naar de Cascade Canyon met de Hidden Falls, een tocht van 22km. Op de terug weg zien we nog een vrouwtjes eland.
 |
| camp bij Jenny lake |
 |
| Grand Teton N.P. |
 |
Cascade Canyon |
 |
| Cascade Canyon |
De volgende morgen maken we nog een wandeling naar het LakeTaggart en Lake Bradley, alvorens verder te trekken naar Yellowstone N.P.
 |
| Bradley lake(Teton N.P.) |
Bij de zuidelijke entrance zijn de bossen in 1988 door een grote bosbrand verwoest en hiervan nog steeds herstellende, wat een beetje desolate indruk geeft. Het is het oudste en tevens één van de grootste nationale parken van de States, met een oppervlakte van bijna 9000 km²
Na het West Thumb Geyser Basin bewonderd te hebben, rijden we door een prachtig landschap vol grazende bizons naar de Mud Vulcano en Sulpher Caldron en tenslotte naar Artist Point om een eerste blik op de fantastische Canyon met de Upper Fall te werpen.
 |
| West Thumb Geyser Basin |
 |
| Yellowstone Canyon met de Upper Fall |
Op de Norris campground vinden we een schitterende plek met een superieur uitzicht van voor onze tent grazende bizons, herten en elanden, al voelen we ons niet helemaal safe met de snuffelende bizons rond de tent!
 |
| Norris steamboat |
Om 5 uur sta ik op om te genieten van dit wonderlijke schouwspel van een openlucht dierentuin voor je tentdeur. De temperatuur is nog -5°C, maar loopt in de loop van de dag gelukkig op naar 25°C. We besteden deze dag aan een bezichtiging van de vele geisers in dit gebied met de Norris steamboot geyser, die sinds kort weer actief is en natuurlijk de beroemde Old Faithful geyser, die om de 80min spuit. En de andere buitengewone natuurverschijnselen in dit vulkanische gebied.
 |
| Midway Geyser Basin |
 |
| Biscuit basin, Shell geyser |
 |
| Upper Geyser Basin, Morning Glory Pool |
 |
| Old Faithfull Geyser |
Op de terug weg langs de Ribbon River onze eerste van vele "bear encounters". De beer liep aan de overkant van de rivier, maar kwam precies op de plek waar ik stond overzwemmen, dus toch maar even veilig de auto
opgezocht.
 |
| Chief Joseph Pass |
 |
| Beartooth Hway |
 |
| N.O. entrance Yellowstone |
 |
| Tower Fall |
 |
| bull moose (eland) |
 |
| coyote |
De volgende dag hebben we de 7mile-hole hike op het programma staan, een steile afdaling naar de bodem van de Yellowstone canyon. Bij de rivier gekomen zien we 3 zwarte slangen van ongeveer 50cm lang, we lopen er met een grote boog omheen!
 |
| 7-mile hole hike door de Yellowstone canyon |
 |
| grandview point lower fall Yellowstone |
Op de terugweg nog een afdaling naar het grandview point van de lower fall om nog een laatste keer te genieten van deze schitterende waterval..
Er worden sneeuwbuien verwacht in Yellowstone, dus vertrekken we op Memorial Day (30 mei) van de schitterende Norris campground via de north entrance bij Mammoth Hot Springs. We zijn in Glacier N.P. aangeland en gaan via de "going-to-the-sun-road" naar de prachtige Logan Pass, die net sneeuwvrij is gemaakt voor autoverkeer. Een toepasselijke naam voor de weg, want het zonnetje schijnt overdadig op de hoge toppen van de pas.
Boven op de Logan-pass maken we nog een lekkere wandeling door de sneeuw.
 |
| "going-to-the-sun-road" Glacier N.P. |
 |
| Logan-pass |
Bij het Saint Mary Lake maken we een wandeling over de "sun point nature trail" naar de St. Mary en Virginia falls.
 |
| Saint Mary Lake, Glacier N.P. |
 |
| bij lake Josephine, Glacier NP |
 |
| Saint Mary fall |
We kamperen op de Many Glaciers
campground om de volgende dag
in de miezerregen een tocht te maken
naar Many Glaciers via
Swiftcurrent lake, lake Josephine
en Grinnell lake.
CANADA
 |
| lake Josephine naar Grinnell lake |
Laat in de middag gaan we via de Chief mountain Hwy17 naar de grens van CANADA (Alberta) en na de belofte dat we geen wapens bij ons hebben, mogen we passeren en maken nog een tocht naar de Red Rock Canyon en de blackstone falls bij Waterton.
 |
| Red Rock Canyon |
 |
| Waterton, CANADA |
Via de Lindheck falls en de Crowsnest Pass gaan we op weg naar Kootenay N.P. Als we bij Olive lake een koffiebreak houden, verschijnt er ineens een zwarte beer, die het op ons eten gemunt heeft.
Lydia heeft nog de tegenwoordig van geest om snel het meeste eten in de auto te leggen, terwijl ik alleen maar zo snel mogelijk m'n camera pak om deze unieke kans vast te leggen. De beer geniet volop aan de pcknicktafel van de voedsel restanten en sloopt wat kaarten. Met stokken probeer ik hem te verdrijven, als er even later een tweede beer verschijnt, wordt het vechten om een kuipje kaas en rennen achter elkaar aan, zodat ik snel m'n spullen in veiligheid kan brengen.
Kootenay N.P. , Olive Lake
Het trieste aan dit verhaal is, dat als ik de volgende dag het verhaal aan wat rangers vertel, worden er snel afdrukken van m'n foto's gemaakt en gaan ze er direct op af, om hem af te schieten. Dan voel je je toch wel erg schuldig moet ik zeggen, want je bent in feite toch een indringer in hun leefomgeving. De mooie Marble Canyon kunnen we niet bezoeken, omdat alle bruggen en paden bij een grote bosbrand in 2003 verwoest zijn.
 |
| Johnston Canyon |
 |
| Kanasaskis |
Het locale nieuws wordt beheerst door een dodelijke aanval van een grizzly beer op een canadese atlete en moeder van 3 kinderen. Precies op de plek waar wij gisteren een picknick hielden, werd zij aangevallen door de grizzly beer tijdens een hardloop trainingsrondje met 2 vriendinnen. Zij probeerde nog tevergeefs een boom in te klimmen, maar de beer had haar al te pakken. Het wildbeheer is nu behoorlijk in opspraak en ook de rangers kregen behoorlijk wat kritiek te verduren, omdat enkele weken daarvoor de beer was gevangen en voorzien van een electronische nekband. Waarna hij weer was losgelaten in een verder op gelegen gebied. Toch was hij weer terug gekomen en was er de vorige dag ook al een melding geweest van een mountainbiker die was aangevallen en maar ternauwernood kon ontsnappen. Ze wisten dus, dat de grizzly weer in dit gebied rondzwierf.
Enigszins onthutst door deze berichten gaan we via Banff naar Lake Louise en lake Morraine, maar de bergen liggen door de miezerregen in een mystieke wolkendeken, dus besluiten we om de trektocht naar boven nog even uit te stellen.
De volgende dag is het zwaarbewolkt, maar gelukkig droog en besluiten een trektocht van 25km te maken door Rocky Mountains naar Paradise Valley. Langs Lake Annette over de Sentinel pass door flinke sneeuwvelden ploeterend, door modder en omgewaaide bomen, komen we uiteindelijk in de prachtige valley met een cirque van in nevel gehulde bergen. Dit is één van de mooiste hikingtrails in de Rockies.
 |
| Paradise Valley |
 |
| Paradise Valley |
 |
| Paradise Valley |
 |
| Paradise Valley |
Via de Giant Steps falls aanvaarden we de terugweg van deze magnifieke hike over een moeilijk begaanbaar pad en bereiken laat in de middag de auto en rijden nog even langs Moraine Lake om naar een uitzichtpunt te wandelen om te zien of de gisteren in de mist gehulde bergen zich willen blootgeven.
 |
| Moraine Lake |
 |
| Lake Agnes |
Vandaag staat een hike op het pogramma boven Lake Louise, dus vertrekken we vroeg via het Mirror Lake naar het bevroren Lake Agnes.
Hier vandaan willen we de pas oversteken, maar door de diepe sneeuw en gladde gevaarlijke steile hellingen beseffen we dat we dit risico niet kunnen nemen en besluiten dan om de "Highline Trail" naar de "Plain of six Glaciers" te volgen. Hier eindigt de tocht in een witte wereld vol sneeuw, ijs, gletchers en lawines.
 |
| Lake Agnes |
 |
| Lawine in de Plain of six Glaciers |
 |
| afdaling naar Lake Louise |
 |
| Chateau Lake Louise |
Na een uurtje van deze wonderlijke witte wereld genoten te hebben, aanvaarden we weer de terugweg naar het beneden ons gelegen chique hotel, chateau Lake Louise. Beneden gekomen schijnt er weer een lekker zonnetje en na een rustpauze rijden we verder naar het Yoho N.P. , waar we op de Kicking Horse campground een rustig plekje vinden langs de Yoho river.
 |
| Lake Louise |
 |
| Yoho N.P. - Kicking Horse campground |
De weg naar de iets verder gelegen indrukwekkende Takakkaw
falls, de op één na grootste van Canada, is nog niet geopend voor verkeer vanwege lawine gevaar. Aangezien we hem toch willen zien, besluiten we om de volgende dag een trektocht over de Yoho pass te gaan ondernemen. Dat zal niet mee vallen, omdat ook deze trail eigenlijk nog niet toegankelijk is door de vele sneeuw en ons wordt afgeraden door het informatie centrum. Vandaag bezoeken we dan maar eerst de kleinere Wapta Falls en Natural Bridge.
falls, de op één na grootste van Canada, is nog niet geopend voor verkeer vanwege lawine gevaar. Aangezien we hem toch willen zien, besluiten we om de volgende dag een trektocht over de Yoho pass te gaan ondernemen. Dat zal niet mee vallen, omdat ook deze trail eigenlijk nog niet toegankelijk is door de vele sneeuw en ons wordt afgeraden door het informatie centrum. Vandaag bezoeken we dan maar eerst de kleinere Wapta Falls en Natural Bridge.
 |
| Natural Bridge - Yoho N.P. |
We starten om 8 uur voor onze hike naar de Takakkaw falls bij het schitterende Emerald Lake. De aanlooproute naar de Yoho pass is gelukkig vrijwel sneeuwvrij en krijgen na een kleine 4 uur wandelen de 384m hoge falls te zien.
 |
| Emerald Lake |
 |
| Takakkaw Falls, Yoho N.P. |
Voor ons ligt nu echter een maagdelijk wit traject naar de Burgess Pass van sneeuw. We twijfelen of we dit we moeten riskeren of dezelfde weg moeten terug nemen. Er zijn nog geen voetsporen te zien in de diepe sneeuw en weten niet of we de route wel kunnen volgen. We zijn namelijk de eerste spoorzoekers van dit seizoen. Gelukkig ontmoeten we op de top een jonge canadees, die gelijk met ons van de parking was vertrokken en hier al 10 jaar rondzwerft. Hij loopt dezelfde route, dus besluiten het er ook maar op te wagen. Dus ploeteren we door de diepe sneeuw en zakken er soms zelfs tot onze knieën in weg. Een fabelachtig mooie tocht, maar loodzwaar onder deze omstandigheden. Eenmaal bij de Burgess Pass aangekomen volgt een steile afdaling door het bos, dankzij het verse spoor van de jonge Canadees verdwalen we niet en komen na 12 uur in touw te zijn geweest, behoorlijk uitgeput en verkleumd weer bij Lake Emerald aan. Een onvergetelijke tocht door de Canadian Rockies van 26 km over 2 passen en een elevatie van 880m.
BURGESS PASS
 |
| Peyto Lake |
Over de beroemde Icefields Parkway op 2000m hoogte, rijden we naar Bow Lake, waar we de canyon inlopen en genieten van het uitzicht bij Peyto Lake. Een adembenemend mooie panorama van bergen, bossen, gletsjer en gletsjermeer. Echt super! Links van het meer is ook Peyto Glacier te zien, die deel uitmaakt van het gigantische Wapta Icefield.
 |
| Columbia Icefield Glaciers |
De Athabascagletsjer is een van de zes belangrijkste uitlopers van het Columbia Icefield. De gletsjer is ongeveer 6 km lang en bestrijkt een gebied van 6 km². Het ijs is tussen de 90 en 300 meter dik
Iets verder op vind je nog de idyllische Tangle falls
 |
| Sunwapta Falls |
De Icefields Parkway verder volgend richting Jasper N.P., bezoeken we de woeste Sunwapta Falls, waar we een mooi gedicht op een bord ontdekken van een 20 jarige jongen, die hier is omgekomen.
"sit awhile and relax
enjoy the beauty that surrounds youwhispering pines and awe
inspiring waterfalls.
I'm here in the essence of natureso untill we meet again
live life to its fullest
for we are here but a little while!"
for we are here but a little while!"
 |
| loc in Jasper op achtergrond Mt. Whistler |
Voor je Jasper N.P bereikt, krijg je eerst nog de Athabasca Falls.
 |
| Athabasca Falls |
De Maligne Lake Road zo'n 40km verder volgend tot het eind, kom je bij het pittoreske Maligne Lake, het grootste gletsjermeer van de Rockies en het op één na grootste van de wereld. Het is 22 kilometer lang en op het diepste punt 92 meter diep. Het is er heerlijk rustig en op een paar eekhoorntjes na, zijn we de enige hier. Maligne Lake ontstond nadat een grote aardverschuiving een natuurlijke dam creëerde in de vallei. Het meest populaire uitje hier is een boottochtje naar Spirit Island, maar doordat het meer nog voor een deel bevroren is, zit zo'n boottochtje er voor ons niet in. Wel jammer, want de uitzichten schijnen tot de mooiste van de Canadese Rockies te behoren.
Hierna brengen we nog een bezoek aan de minder interessante Miette Hotsprings, met 53.9°C de heetste warmwaterbron van de Rockies.
Hierna brengen we nog een bezoek aan de minder interessante Miette Hotsprings, met 53.9°C de heetste warmwaterbron van de Rockies.
Vandaag verlaten we helaas het schitterende Jasper National Park. We nemen de Yellowhead Highway naar Mount Robson Provincial Park in westelijke richting. We zetten de tent op de Robson River Campground en maken een mooie wandeling naar de Overland falls, maar Mount Robson is in een dik wolkendek gehuld en krijgen er geen glimp van te zien. Hopelijk is het weer morgen beter, want dan we willen een bergtocht naar Mount Robson maken over de populaire Berg lake trail.
De imposante Mount Robson met een hoogte van 3954 meter is de meest prominente
en tevens hoogste berg in de Canadese Rocky Mountains. De top is meestal in nevelen gehuld en maar zo'n 60 dagen per jaar zichtbaar, maar vandaag zijn wij de gelukkigen, die hem wel mogen aanschouwen. Op 16 juni starten we de tocht, na een kaart en background camp permit gekocht te hebben bij het informatiecentrum, aangezien we bij het Berg Lake willen overnachten.
De imposante Mount Robson met een hoogte van 3954 meter is de meest prominente
en tevens hoogste berg in de Canadese Rocky Mountains. De top is meestal in nevelen gehuld en maar zo'n 60 dagen per jaar zichtbaar, maar vandaag zijn wij de gelukkigen, die hem wel mogen aanschouwen. Op 16 juni starten we de tocht, na een kaart en background camp permit gekocht te hebben bij het informatiecentrum, aangezien we bij het Berg Lake willen overnachten.
Het begin van het pad naar Kinneylake stijgt behoorlijk, maar al snel gaat het over in een breed pad door het bos dat zo nu en dan ligt stijgt. De wandelroute volgt de Robson River en na ruim een uur wandelen, komen we bij het Kinneylake aan. We gaan aan één van de vele picknick tafels zitten en genieten even van de stilte en het uitzicht over het spiegelende meer.
 |
| Kinneylake, Mount Robson |
Via een canyon waar 10-tallen watervallen naar beneden komen en twee hangbruggen komen we na ongeveer 20km bij de drie schitterende watervallen, die van Mt Robson naar beneden denderen.
EVACUATIE VAN MOUNT ROBSON PER HELI
Als we genieten van het uitzicht op de Emperor Falls, de laatste waterval voor Berg lake, glijdt Lydia plotseling uit en komt zo ongelukkig terecht met haar rechteronderarm in een vreemde stand onder de rugzak, dat ze het uitgilt van de pijn.
De geluxeerde elleboog probeer ik nog te zetten, maar het gegil wordt nu zomogelijk nog angstaanjagender, dat ik het bij één poging laat.
Met behulp van een jonge duitse vrouw, die verpleegkundige blijkt te zijn, maak ik van de wandelstokken een spalk en verbinden de arm in een mitella. Ze ziet lijkbleek en geven haar 3 pijnstillers, gezamenlijk brengen we haar gillend van de pijn een paar honderd meter naar beneden, waar camp 1 zich bevind met een onbemande rangerhut.
Zodoende verschijnt na een klein uurtje een chopper in de lucht, die vlak voor de hut landt. Twee parmantige verpleegsters stappen uit en zorgen voor een stabiele toestand van Lydia, alvorens we met de heli uit de bergen worden geëvacueerd en verder per ambulace naar het noodhospitaal in Valemont worden vervoerd. In het kleine onbemande health centre moeten eerst een aardige zwangere vepleegster, 2 co-assistente, een radioloog en een arts opgetrommeld te worden om onder narcose te bekijken of er een breuk is en de arm te zetten. Als het niet lukt moet Lydia naar een ander ziekenhuis vervoerd worden. Ook de plaatselijke politie komt een kijkje nemen en hij biedt aan om mij terug te brengen naar de 50km verderop staande auto te brengen. Ik heb onderweg een geanimeerd gesprek met hem, maar let niet op de weg. Als ik in het donker de weg probeer terug te vinden, verdwaal ik hopeloos en bewoners aan wie ik de weg vraag, kennen het kleine noodhospitaal of de helicopter landplaats niet. Na eindeloos zoeken kom ik uiteindelijk voor een donker en gesloten hospitaaltje aan. Na wat bonken op de deur verschijnt toch de aardige verpleegster en Lydia ligt haar roes nog uit te slapen na een geslaagde operatie.Na deze hectische gebeurtenis, die als een lopend vuurtje door het dorp ging, worden we op de camping zeer goed geholpen door de camping baas en ook in het dorp Valemont zelf is iedereen erg behulpzaam en bezorgd over het welzijn van Lydia.
Toch vertrekken we de volgende weer richting het zuiden naar het plaatsje Clearwater in de buurt van Wells Gray Provincial Park, terwijl Lydia nog een beetje moet bijkomen en veel slaapt in de auto. Bij de woeste Rearguard watervallen nemen we nog kijkje.
In het Wells Gray Provincial Park gaan we op zoek naar een background camp bij de Silvertip Falls. Na lang zoeken over een 4wheeldrive pad, vinden we de plek op een afgelegen plek in bos onder een woeste waterval. Totaal geisoleerd en ver afgelegen van de bewoonde wereld zetten we hier een bivak op.
Al het voedsel brengen we naar de auto en bariccaderen de ingang van de tent met boomstammen in een illusie dat dit een beer zal weerhouden om de tent doorzoeken.
Welterusten, slaap...niet...lekker!
De volgende dag maken een wandeling van 4 uur over de met bloemen bezaaide Trophy Alpine Meadows boven de Silvertip Falls. Waarna we de schitterende Spahats Falls vijftien kilometer buiten Clearwater bezoeken. Vanaf de parkeerplaats lopen we in tien minuten naar het uitzichtpunt, waar we een schitterend uitzicht hebben op de hoge waterval en de bergkloof waarin Spahats Creek zich een weg gebaand heeft door de lagen van vulkanisch gesteente. Het water stort ongeveer zeventig meter naar beneden Clearwater River ravijn in.
Via de hoofdweg zijn we nu op weg naar de trots van Wells Gray Provincial Park, de Helmcken Falls. Op een infobord lezen we dat dit de op drie na hoogste waterval van Canada is. Even later staan we op het houten platform en hebben we een geweldig uitzicht over de 137 meter hoge mystieke Helmcken Falls. Wat een fraai gezicht! Door de tijd heen heeft de waterval in het dal een enorme kom uitgesleten. Water dat daar neerkomt, stuift weer een eind de lucht in en vormt zo iets wat lijkt op een permanente mistwolk.
De geluxeerde elleboog probeer ik nog te zetten, maar het gegil wordt nu zomogelijk nog angstaanjagender, dat ik het bij één poging laat.
Met behulp van een jonge duitse vrouw, die verpleegkundige blijkt te zijn, maak ik van de wandelstokken een spalk en verbinden de arm in een mitella. Ze ziet lijkbleek en geven haar 3 pijnstillers, gezamenlijk brengen we haar gillend van de pijn een paar honderd meter naar beneden, waar camp 1 zich bevind met een onbemande rangerhut.
Aangekomen bij de hut dreigt Lydia in shocktoestand te raken. Een gids die net naar boven komt met een groep biedt z'n hulp aan en raadt ons aan met behulp van de noodzender aan de buiten kant van de rangerhut hulp te vragen.
Zodoende verschijnt na een klein uurtje een chopper in de lucht, die vlak voor de hut landt. Twee parmantige verpleegsters stappen uit en zorgen voor een stabiele toestand van Lydia, alvorens we met de heli uit de bergen worden geëvacueerd en verder per ambulace naar het noodhospitaal in Valemont worden vervoerd. In het kleine onbemande health centre moeten eerst een aardige zwangere vepleegster, 2 co-assistente, een radioloog en een arts opgetrommeld te worden om onder narcose te bekijken of er een breuk is en de arm te zetten. Als het niet lukt moet Lydia naar een ander ziekenhuis vervoerd worden. Ook de plaatselijke politie komt een kijkje nemen en hij biedt aan om mij terug te brengen naar de 50km verderop staande auto te brengen. Ik heb onderweg een geanimeerd gesprek met hem, maar let niet op de weg. Als ik in het donker de weg probeer terug te vinden, verdwaal ik hopeloos en bewoners aan wie ik de weg vraag, kennen het kleine noodhospitaal of de helicopter landplaats niet. Na eindeloos zoeken kom ik uiteindelijk voor een donker en gesloten hospitaaltje aan. Na wat bonken op de deur verschijnt toch de aardige verpleegster en Lydia ligt haar roes nog uit te slapen na een geslaagde operatie.Toch vertrekken we de volgende weer richting het zuiden naar het plaatsje Clearwater in de buurt van Wells Gray Provincial Park, terwijl Lydia nog een beetje moet bijkomen en veel slaapt in de auto. Bij de woeste Rearguard watervallen nemen we nog kijkje.
 |
| Reargard watervallen |
In het Wells Gray Provincial Park gaan we op zoek naar een background camp bij de Silvertip Falls. Na lang zoeken over een 4wheeldrive pad, vinden we de plek op een afgelegen plek in bos onder een woeste waterval. Totaal geisoleerd en ver afgelegen van de bewoonde wereld zetten we hier een bivak op.
Terwijl ik een tochtje omhoog maak naar de woeste Silvertip waterval, maakt Lydia met haar arm in het gips een wandelingetje rond de tent en komt verschrikt terug als ze oog in oog komt te staan met een zwarte beer, die rond de tent zwerft.
Welterusten, slaap...niet...lekker!
De volgende dag maken een wandeling van 4 uur over de met bloemen bezaaide Trophy Alpine Meadows boven de Silvertip Falls. Waarna we de schitterende Spahats Falls vijftien kilometer buiten Clearwater bezoeken. Vanaf de parkeerplaats lopen we in tien minuten naar het uitzichtpunt, waar we een schitterend uitzicht hebben op de hoge waterval en de bergkloof waarin Spahats Creek zich een weg gebaand heeft door de lagen van vulkanisch gesteente. Het water stort ongeveer zeventig meter naar beneden Clearwater River ravijn in.
Via de hoofdweg zijn we nu op weg naar de trots van Wells Gray Provincial Park, de Helmcken Falls. Op een infobord lezen we dat dit de op drie na hoogste waterval van Canada is. Even later staan we op het houten platform en hebben we een geweldig uitzicht over de 137 meter hoge mystieke Helmcken Falls. Wat een fraai gezicht! Door de tijd heen heeft de waterval in het dal een enorme kom uitgesleten. Water dat daar neerkomt, stuift weer een eind de lucht in en vormt zo iets wat lijkt op een permanente mistwolk.
Vandaag verlaten we ons mooie bivakkamp onder de Silvertip Falls, zonder "bruintje beer" gedag te kunnen zeggen. We rijden nu naar het uiterste noord-westelijke gedeelte van het park over een 40km lange zeer hobbelige off-road weg naar het Clearwater lake, waar we van het mooie weer genieten met een heerlijke picknick. We maken nog een wandeling door een woest stukje regenwoud naar de Silvia Falls. We zien de mooiste vegetatie met kleurige bloemen, maar hordes stekende muggen noden ons om snel weer terug te gaan.
In de late namiddag vertrekken we over wederom een hobbelweg van Clearwater naar Kamloops. Aan het einde van het grote meer van Kamloops slaan we af bij Savona om het prachtige heuvelachtige meren gebied in te trekken van het Tunkwa Provincial Park, waar we 20.00hr een zalig rustige campground vinden.
Via het Logan Lake gaan we de volgende dag via Ashcroft over de
Duffey Lake Road nr99 naar Lilooet. Het is een erg mooie route over de Coast Mountains, langs kleine meertjes en door de Marble canyon. De weg is wel een uitdaging met herhaaldelijk slecht wegdek, steile stukken en krappe bochten. Maar misschien juist hierdoor heerlijk rustig op de weg.
 |
| Cayoosh Creek |
 |
| station Ashcroft |
 |
| Duffey Lake |
Vanaf Lillooet volgt de snelweg Cayoosh Creek door bergachtig gebied en na zo'n veertig kilometer zien we Duffey Lake liggen, waarin Cayoosh Creek eindigd. Deze kant van het meer ligt vol met grote boomstammen. Ze hebben blijkbaar het transport naar de houtfabriek niet gehaald... of ze moeten nog opgehaald worden. We rijden de eerste de beste parkeerplaats op om dit van dichterbij te kunnen bekijken. Je kunt hier dus een heel eind over de boomstammen lopen, redeneren we, en ik kan dat vervolgens dus ook niet laten. Voorzichtig loop ik over de enorme boomstammen, als een ervaren houthakker. |
| Birkenhead Lake |
 |
| Green Lake |
Na Pemberton rijden we richting Whistler, waar we heerlijk relaxen en zwemmen aan het Green Lake met op de achtergrond het wintersportgebied van Whistler. Ook maken we hier nog wandelingen bij het Cheakamus Lake en gaan naar de mooie Brandywine Falls bij Daisy Lake.
 |
| Brandywine Falls |
Voordat we de ferry aan Horseshoe Bay van Vancouver bereiken, bezoeken we eerst nog een treinmuseum in Squarmish en na nog geen 15min. rijden, zien we vanaf de weg links de fraaie Shannon Falls waterval zich van de hoge bergwand storten. Deze waterval, met z'n 335 meter, is de op twee na hoogste waterval van British Columbia.
 |
| Shannon Falls |
 |
| Horseshoe Bay, Vancouver |
Met de ferry steken we in anderhalf uur over naar Nanaimo op Vancouver Island.
Tijdens de overtocht genieten we van het uitzicht en het lekkere zonnetje en varen langs kleine eilandjes en mooie fjörden. Een erg mooi landschap trekt aan ons voorbij, jammergenoeg zien we geen walvissen.
Van Nanaimo rijden we naar Port Alberni via een mooie weg met het oerbos Cathedral Grove in MacMillan Provincial Park. We lopen langs enorme woudreuzen, zo verschrikkelijk groot, echt onvoorstelbaar. Enkele van de enorme Douglas Fir bomen zijn wel achthonderd jaar oud en zijn werkelijk zo hoog als een kathedraal. De grootste spar in dit park heeft een omtrek van wel negen(!) meter. In 1997 heeft er een zware storm over het eiland gewoed, waarbij veel oude bomen zijn omgewaaid of doormidden gebroken als lucifer houtjes.
Van Nanaimo rijden we naar Port Alberni via een mooie weg met het oerbos Cathedral Grove in MacMillan Provincial Park. We lopen langs enorme woudreuzen, zo verschrikkelijk groot, echt onvoorstelbaar. Enkele van de enorme Douglas Fir bomen zijn wel achthonderd jaar oud en zijn werkelijk zo hoog als een kathedraal. De grootste spar in dit park heeft een omtrek van wel negen(!) meter. In 1997 heeft er een zware storm over het eiland gewoed, waarbij veel oude bomen zijn omgewaaid of doormidden gebroken als lucifer houtjes.
 |
| MacMillanpark bij Cameronlake |
 |
| Port Alberni |
 |
| McLean Mill, historic site |
In Port Alberni kuieren langs de haven en bezoeken daarna een historische houtzagerij stoomgedreven, de McLean Mill, historic site. Hij is eigenlijk gesloten, maar mogen toch gratis rond wandelen. Zeer de moeite waard!
We vervolgen de weg langs het mooie Sproat Lake naar de westkust bij het Pacific Rim N.P. Een dicht regenwoud strekt zich aan deze westelijke kant van het eiland uit. De temperatuur is er verre van tropisch, maar de hoeveelheid regen wel degelijk.
 |
| Pacific Rim N.P. |
 |
We maken lange wandelingen langs het strand bij Long Beach en Wickaninnish beach, dat vol ligt met lange boomstammen. Een zeer ruige kust met een prachtig groen regenwoud, waar je over een boardwalk ter bescherming van de natuur door kunt wandelen en waar de bomen over en in elkaar groeien. Overal groeien grote varens en diepgroen mos.
We rijden door tot het voormalige hippiemekka Tofino en dan weer terug naar Ucluelet, waar we kamperen.
De volgende ochtend wandelen we eerst over de woeste kust van de Wild Pacific Trail.
 |
| Wild Pacific Trail |
We krijgen er geen genoeg van en wandelen ook nog naar Half Moon Bay.
Veel locale kunstenaars halen dan ook hier hun natuurlijke materiaal om de fraaiste kunstwerken te creëren.  |
| Half Moon Bay |
Op de terugweg naar Port Alberni slaan we eerst nog even af naar het zeer afgelegen strand van Mussel Beach bij Port Albion, waar ons toekomstige huis in aanbouw is. Het strand ligt ook hier bezaaid met drijfhout, waar een strandjutter z'n hart mee kan ophalen.
 |
| ons huis in aanbouw... |
We moeten terug naar Port Alberni om iets verder weer langs de westkust te geraken. Langs een eindeloos lange ongeplaveide weg klimmen we langs het lange Nitinat Lake naar het desolate Carmanah Prov. Park. We eindigen in "the middle of nowhere" in een enorm woest regenwoud en maken daar een tocht over de Mist Trail.
 |
| Nitinat Lake |
 |
| Mist Trail |
 |
| Victoria, Parliament Building |
We moeten echter voor een deel dezelfde weg terug nemen door een zeer ruig gebied om bij het grote Cowichan Lake te komen en dalen verder af naar de mooie baai van Port Renfrew. We maken nog wat wandelingen langs de Juan Fuca Trail, alvorens naar de hoofdstad Victoria te rijden.
's Middags linea recta terug naar Victoria, waar we op tijd moeten zijn, om de douane papieren in orde te maken om op de ferry te mogen naar de V.S.
 |
| Chemainus, muurschildering |
Aangezien we nog een dag over hebben op Vancouver Island voor we de ferry nemen naar Port Angeles in de V..S, maken we nog een mooie wandeling langs de Cowichan River en bezoeken het zeer attractieve plaatsje Chemainus, waar 10 tallen fraaie muurschilderingen te bewonderen zijn.
 |
| Chemainus, muurschildering |
's Middags linea recta terug naar Victoria, waar we op tijd moeten zijn, om de douane papieren in orde te maken om op de ferry te mogen naar de V.S.Na een woelige overtocht van 90 min zijn we weer "back in the USA"
In het donker rijden we nog als afsluiting van onze trip naar het Olympic N.P., waar we de volgende dag lekker zwemmen in het Crescent Lake en een wandeling naar de Sol Duc Fall maken.
De westkust bestaat uit een gematigd regenwoud met gigantische woudreuzen van wel 90m hoog en de stranden liggen ook hier bezaaid met boomstammen en ander drijfhout.
Als we op een campground alles in orde maken voor onze terugreis en nog even gaan douchen, breekt nog even paniek uit, want de auto zit op slot en de sleutels zitten in het slot! Gelukkig is de achterklep nog open en na een half uurtje prutsen, heb ik eindelijk de achterbank los, zodat ik me naar binnen kan wurmen.
Via Aberdee en Olympia gaan we naar Tacoma, waar een maratiem weekend plaatsvindt met vele "tallships"
In het donker rijden we nog als afsluiting van onze trip naar het Olympic N.P., waar we de volgende dag lekker zwemmen in het Crescent Lake en een wandeling naar de Sol Duc Fall maken.
 |
| Ruby Beach, Olympic N.P. |
 |
| Kalaloch big ceder tree |
Als we op een campground alles in orde maken voor onze terugreis en nog even gaan douchen, breekt nog even paniek uit, want de auto zit op slot en de sleutels zitten in het slot! Gelukkig is de achterklep nog open en na een half uurtje prutsen, heb ik eindelijk de achterbank los, zodat ik me naar binnen kan wurmen.Via Aberdee en Olympia gaan we naar Tacoma, waar een maratiem weekend plaatsvindt met vele "tallships"
Als we de volgende dag keurig op tijd de auto weer ingeleverd hebben en in het vliegtuig zitten, gaat de deur niet dicht en hebben hierdoor een vertraging van anderhalf uur.
Maar verder zijn we weer veilig thuis gekomen, na een overweldigende rondreis van 6 weken met 10.300km op de teller, door Amerikaanse natuurparken met geisers, hotpools, canyons en watervallen. En de Canadese ruige natuur met hoge bergen vol sneeuw en ijs, woeste rivieren en groene regenwouden.
En dan het onovertroffen wildlife met bizons voor je tent, beren, herten, elanden, wolven, coyotes, stekelvarkens en ga zo maar door!
"Yesterday is history, today is a gift, tomorrow is mystery!"
klik op onderstaande link om alle foto's te zien:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten