Na het westelijke deel van de Lycian way in 2003 afgelegd te hebben , starten we nu aan het oostelijke deel. Na een nachtelijke aankomst in Antalya en een busreis naar Kiric, zoeken we in het donker een plek om een paar uur te slapen. We brengen de rest van de nacht door op ligstoelen van een luxueus hotel langs de beach van Kiric en wachten het ochtendgloren af. Midden in de nacht komt er nog een nachtwaker de boel controleren, maar onze angst om weggestuurd te worden, blijkt ongegrond te zijn, in tegendeel zelfs, want we krijgen een deken aangeboden tegen de koude wind!De dageraad brengt een warm zonnetje en na wat inkopen gedaan te hebben voor de tocht, genieten we nog wat van het mooie weer en nemen een verfrissende duik in zee. De omgeving van Kiric is mooi, maar te toeristisch voor onze begrippen. De luxueuze hotels en het drukker wordende strand doen ons besluiten naar rustiger oorden te vertrekken.
Die rust vinden we vlak bij Tekirova aan de Asar baai in het paradijselijke lustoord, "Sundance Nature Camp"
Een idealere plek kunnen we niet bedenken, kamperen in een relaxte sfeer met een ambiance volledig in harmonie met de natuur.
Natuurlijke boomhutten passen perfect in het prachtige landschap. Heerlijk luieren we in de prachtige tuinen met de Olympus berg op de achtergrond. 
In de schemering worden we verrast met een prachtig klassiek openlucht concert door drie getalenteerde turkse musici vlak naast onze tent. We genieten er met volle teugen van, alvorens ons op de goddelijke avonddis te werpen.
De zelf gekweekte natuurproducten zorgen voor heerlijke maaltijden, die we nuttigen in het openlucht restaurant tussen de prachtige flora van de tuinen.
Op de tweede dag hier, nadat we hier mentaal en fysiek helemaal opgekikkerd zijn, komen we van onze luie kont. We laten ons zalige oord even achter ons om langs de stranden van de baai de ruïnes van Phaselis te bezoeken.
De ruïnes van Phaselis dateren
van 700jr v.Chr.en het was toentertijd een griekse nederzetting en kwam later onder egyptische en romeinse heerschappij..In de hoofdstraat tussen de twee baaien liggen het amfitheater, agora, thermen, aquaduct en sarcofagen verspreidt.
We trekken nu weer verder in zuidelijke richting, eerst nog even langs de toeristische stranden van Tekirova, maar eenmaal in de beboste heuvels komen we weer langs ongerepte verlaten standen en exotische baaien.
Al vroeg in de middag bereiken we Tatlisu baai met een zoetwaterpoel en dus ideaal om te bivakkeren. Voor de kust liggen drie eilandjes Üç Adalar, maar wagen het maar niet om er heen te zwemmen.
De warme zonnestralen doen ons ontwaken uit dromenland en na een stevig ontbijt trekken we verder langs de kustroute, langs talloze mooie baaien zonder ook maar een mens tegen te komen. Het is heuvel op, heuvel af en de hitte vertraagt het tempo aanzienlijk en bij Madenbeach aangekomen houden we een lange rustpauze
In een hutje zitten twee vissers en als ik vraag of ze geen verse vis hebben, worden we mee de zee opgenomen in een bootje naar buitengaats liggende basins, die bijna heel Turkije van verse vis voorzien. De verse vis wordt netjes schoongemaakt en gebakken en gezamenlijk eten we primitief op kranten onze zalige vismaaltijd.
Via een lastig rotsig gedeelte komen we na nog wat baaien op de het strand van Cirali, waar we het jaar hiervoor onze vakantie hadden afgesloten.
In Cirali tappen we vers water bij de moskee, waar ook de dromedarissen hun dorst lessen
We verblijven weer bijzelfde gastvrije familie als vorig jaar in de tuin tussen de kamelen, ezels, kippen en eenden. We praten wat bij, want de dochter spreekt goed engels en worden natuurlijk direct verwent met allerlei hapjes.
Na 20 slopende kilometers bereiken we het laatste dorp aan de oostkust Adrasan. Adrasan is een heerlijk oord met drijvende eethuisjes, waar vooral 's avonds een sfeervolle entourage met verlichte terrassen heerst, waar je je romantisch kan laten verwennen met lekkere hapjes en drankjes.
Na Adrasan gaan we weer het bergland naar de meest zuidelijkste punt van de route. Geen dorpjes en ook waterbronnen meer onderweg. Halverwege dalen we zonder de rugzakken nog even af naar een strandje om een uurtje lekker te badderen in zee.
Om 17hr krijgen we de vuurtoren van Gelidonia Feneri in zicht op de meest zuidelijke rotspunt, hier overnachten we boven op de waterput naast de vuurtoren met een fabelachtig uitzicht en een wonderschone zonsondergang.
Het is nog maar 8km naar het eerstvolgende dorp Karaoz, maar onderweg zijn zoveel heerlijk baaien, waar je verkoeling kunnen zoeken, dat we niet echt op schieten. 
In de Korsankoy baai blijven we uren hangen, omdat het zo'n idyllische plek is, waar we het liefste zouden blijven overnachten.
Maar de dag is nog lang, dus trekken we toch maar door naar de enige strandtent van Karaoz. Bij de standhut ploffen we neer en de twee jonge uitbaters van het restaurant verwennen ons met gratis thee en verse meloen. 's Avonds gaan we lekker bij ze dineren en alhoewel we de enige gasten zijn is het erg gezellig met de twee broers en bereiden ze een overheerlijke vismaaltijd. 
We mogen in het hutje slapen en 's morgens wordt er een heerlijk ontbijtje in de hut bezorgd! Wat een service, ontbijt op bed langs het strand!!!
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van de 2 broers liggen we na een halve kilometer verder al weer in het heerlijke water van de volgende baai! We krijgen er gewoon geen genoeg van, want de prachtige baaien zijn zo uitnodigend, dat we er lui van worden! Waarom in de hitte slepen met een zware rugzak, als je het walhalla of paradijs zo dicht bij hebt!?
Dit tafreel herhaalt zich nog een paar keer om tenslotte uit te komen bij het 20km lange strand van Mavikent, hier wacht ons in de hitte een saaie troosteloze schaduwloze zandvlakte en eindigt op het punt waar we vorig jaar zijn geeindigd. Het trekt ons niet echt en als we ergens neerploffen om te overleggen wat we zullen doen, worden we door een picknickende turkse familie uitgenodigd voor een barbeque.
Na deze smakelijke en gezellige verbroedering der volkeren, besluiten we om onze laatste dagen weer luierend door te brengen bij Olympos. Als we op een dolbus wachten bij de enige bar op het strand onder het genot van een lauw biertje, komen er twee man binnen. Twee levensgenieters, die in een huurauto een beetje rondtoeren, de één belg(oud politeman) en ooit getrouwd met een russische en de ander van duitse afkom. Zij zijn benieuwd naar onze ervaringen met de zware rugzakken en wisselen wat prietpraat uit. We kunnen met hun meerijden en worden afgezet zo'n 4km van het de nederzetting Olympos.
We wandelen de laatste paar kilometers door een mooi dennenbos en belanden tenslotte in een soort gezellig backpackerscentre met boomhutten en andere onderkomens, dat de sfeer uitademt van het hippietijdperk uit de jaren '60.
Voor 6€ p/p overnachten we hier, incl. buffetdiner, keuzeontbijt, e.v. lakens en dekens en de hele dag door ongelimiteerd koffie en thee!
Een geplande bergtocht eindigt al snel, door de lui makende hitte op de beach, we geven er maar gewoon aan toe en genieten er met volle teugen van.
In deze zeer relaxte en sfeervolle omgeving verblijven we nog 2 dagen en vertrekken dan met de bus naar Kemer, voor een bezoek aan de haven en de mooie maar erg toerisfische stranden. We bezoeken daar een authentiek dorp met oude ambachten.
De voorlaatste dag besteden we nog aan een wandeling door de mooie Göynük Canyon en kamperen aan het strand van Göynük.
Met weemoed nemen we weer afscheid van deze mooie streek en keren na deze korte relaxvakantie weer huiswaarts vanuit Antalya.
 |
| Antalya |
"Turn your face in the sun and the shadow will be behind you."
klik op onderstaande link om alle foto's te zien:
https://picasaweb.google.com/lydiabert/TURKIJERugzaktrekkingLycianWayDeel2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten