Fietsvakantie door Zuid-Engeland





Op 1 juni vertrokken we vanuit Maassluis met volbepakte fietsen, uitgezwaaid door onze buurman Corlex, met de nieuwe ferry Stena Hollandica vanuit Hoek van Holland naar Harwich.

 

Goed voorbereid beginnen we onze tocht met (te)veel bepakking om 2 maanden te overleven in een tentje, met kookgerei, slaapzakken, kaartmateriaal, GPS, kilometer teller, waterbidons, EHBO-set, reservemateriaal enz. Voor het eerst rij ik met een op de voornaaf gemonteerde Pedal-Power voor de stroomvoorziening van GPS, telefoon en batterijen. Deze heeft perfect gewerkt en zodoende ben je niet afhankelijk van het lichtnet om je apparatuur op te laden en voorkomt bovendien lange wachttijden.

Vanuit Harwich vertrekken we de volgende ochtend met een heerlijk zonnetje via fietsroute 51 naar het 25km verder gelegen gezellige haventje Wivenhoe langs de Colne rivier, waar we ontbijten. 

Hoewel dit deel van Engeland als het meest vlak betiteld wordt, moeten we toch regelmatig flinke heuvels overwinnen.

Harwich harbor

Wivenhoe

                 

Verder via fietsroute 1 naar Rochester, besluiten we na 85km om nabij het zeer fietsvriendelijke Chelmsford de tent op te zetten langs de rivier de Chelmer. We vervolgen onze weg noordelijk boven Londen langs fietsroute 61 naar Ware en Hertford, waar we langs het jaagpad van de Lee rivier, wederom een mooie kampeerplek vinden met watertap en picknicktafel bij het mooie natuurreservaat Great Amwell.

Great Amwell

                                                                                
Met een grote boog rijden we westelijk om Londen heen via St.Albans met z'n mooie Abbey en Watford naar het mooie natuurgebied met veel meren tussen Rickmansworth en Uxbridge. Aangezien we fanatieke wildkampeerders zijn is dit een ideale stek om de nacht door te brengen.

Abbey van St. Albans

Na een bezoek aan het toeristische Windsor Castle volgen we fietsroute 4, een lekker vlak stuk langs de Thames naar Maidenhead. Hierna volgt een flinke klim naar Knowl Hill , waarna we vlak voor Reading onze tent opzetten langs de Thames waar ik direct een verfrissende duik in neem. Want de weergoden zijn ons zeer goed gezind met een hittegolf en temperaturen van rond de 28°C. De maand juni breekt dan ook alle records in Engeland wat mooi en droog weer betreft. Wij zijn dan ook echte gelukvogels, want de twee maanden dat we in Engeland rondrijden, krijgen we onze eerste echte onweersbui als we de terugreis boeken bij de ferry in Harwich.                                                

Windsor Castle

Nu moet je van engelse nationale fietsroutes niet al teveel verwachten; meestal zijn het onverharde wegen en wordt het fietsen regelmatig ontmoedigd door hekken, trappen, rivieren, overwoekerde paden en andere opstakels, die de doorgang versperren.
Daardoor wordt het fietsen er niet makkelijker op gemaakt en als je dat voorbij Reading driemaal over een afstand van een paar honderd meter overkomt loop je flink te balen. Alle bagage eraf, fiets erover tillen en alles weer opbouwen. GRRRR!!!

Midghalm

De route langs het jaagpad van de Kenneth & Avon rivier, de vaarverbinding tussen Reading en Bristol, vergoed echter een hoop, weliswaar een onverhard en smal pad, maar van betoverende charme met mooie picknickplekken.

Caen Hill Locks

Bij Devizes kom je langs het schitterende sluizencomplex, de Caen Hill Locks.  Een gigantisch huzarenstukje van waterbouwkunde met 29 sluizen, die een hoogteverschil van 72 meter overbruggen. Geen gemakkelijk opgave voor de typische smalle "canalboats" om er door heen te komen, temeer omdat alle sluizen met de hand bediend moeten worden.

Caen Hill Locks

Dit project werd ontworpen door John Rennie en tussen 1794 en 1810 gebouwd. Echter na 50 jaar alweer in verval geraakt, maar na een restauratie van enkele decennia weer in glorie hersteld en in 1990 heropend door Queen Elizabeth II. De charme van deze vaarverbinding tussen Bristol en Reading van 140km lengte, zijn de 87 sluizen, 3 tunnels (1 met een lengte van bijna 500m) , 111 bruggen en 2 aquaducten (bij Avoncliff), dit alles in een adembenemende omgeving.

Elisa, Michael en Nils

Na een bezoek aan de prachtige steden Bradford-on-Avon en Bath komen we na 6 dagen fietsen in Bristol aan bij dochterlief Elisa, haar man Michael en onze eerste kleinzoon Nils(5½maand oud). Hier logeren we een paar dagen om even van onze kleinzoon te genieten.





 Na een paar dagen vertrekken we naar Cirencester in de Cotswolds, Lydia en ik op de fiets en Elisa en Nils met de auto, om daar in een afgelegen "cottage" een weekje gezamenlijk te relaxen.

Onder de suspension bridge door over de Avon bij Bristol  gaan we door de kloof via fietsroute 41 noordelijk naar het 135km verder gelegen Cirencister. Na Stroud volgen we fietsroute 45, waar we aan de flinke beklimmingen bemerken dat we in de Cotswolds zijn aanbeland, waar we bij een prachtig merengebied nog een nachtje kamperen, alvorens we in de cottage kunnen.

Bristol

Cotswold Water Park



cottage


 Een week lang verkennen we gezamenlijk de
 prachtige Cotswolds met authentieke pittoreske
 dorpjes, zoals Burford en Bourton-on-the-water. 
 Tevens genieten we van  lange wandelingen met
 de kleine Nils.

Bourton-on-the-water

Burford

Avebury

Na een week is het afgelopen met de relatieve rust en vervolgen we onze fietstocht in zuidelijk richting via Swindon naar Avebury met z'n mysterieuse pre-historische stenenformaties. Hierna volgen we fietsroute 403, die echter meer op een moeilijk begaanbaar MTB pad lijkt met  slechte hobbelpaden (lekke band!), een smal knollenveld,een smalle trap en tenslotte een metershoog brandnetelpad dat ons de weg versperd. Hierdoor zijn we genoodzaakt een stukje langs de gewone weg te fietsen om even verder het pad weer op te pikken door een mooi bos naar Chippenham.

Nog een stukje vlak langs het Kenneth & Avon kanaal en aangezien we toch langs Bristol komen, kunnen we het niet nalaten om weer even bij onze kleinzoon langs te gaan, alvorens we voorlopig definitief afscheid nemen om de komende maand het mooie zuid-Engeland te gaan verkennen.

Ten zuiden van Bristol via route 3 wordt het flink klimmen voorbij het Chew Valley Lake.

We verlaten route 3 om laat in de middag de mooie Cheddar kloof in te rijden. Onbewust van de 16% steile helling, rijden we er gelukkig in afdalende richting doorheen!

Even verderop ligt de historische stad Wells met z'n beroemde kathedraal. Zeker een bezoek waard!

Via Glastonbury, (waar een 3 daags popfestival plaatsvindt en het wel een ouderwets hippie centrum lijkt) langs het kanaal naar Taunton (Somerset), waar we van het prachtige weer en omgeving gebruik maken om een verfrissende duik te nemen. Dat was hard nodig, want veel douche gelegenheden waren we nog niet tegengekomen.

Na Taunton wordt het weer flink klimmen geblazen en fietsen vaak langs saaie smalle wegen met zeer hoge heggen, waar we geen uitzicht hebben op het fraaie landschap.

Bovendien kunnen auto's je niet inhalen en blijven noodgedwongen ergerlijk achter je hangen als jij bezweet met 5km per uur omhoog zwoegt.

Na Samford Peverell worden we weer verblijd met een vlak stuk langs het kanaal naar Tiverton. Hierna is het voorlopig gedaan met vlak terrein, want voorbij het mooie dorpje Dulverton in de aanloop naar de Hawkridge , een hoge graat tussen Exmoor en Devon, wordt het stevig klimwerk en moeten we dan ook regelmatig van de fiets. 16% stijging met volbepakte fiets is iets teveel van het goede en we  moeten de fiets dan ook regelmatig omhoog duwen, wat mogelijkerwijs nog zwaarder is dan fietsen zelf.                                                                                                                                                                                   

Hawkridge

Maar eenmaal boven ontspant zich een 360° panorama van ongekende schoonheid. We besluiten dan ook snel om op deze unieke plek onze tent op te zetten op deze desolate plek midden in moedertje natuur! 

De heuvelrug met links van ons de vlakte van Devon en aan de andere kant het Exmoor N.P., leidt ons weer naar beneden naar de aan de mooie baai van de rivier de Torridge gelegen Barnstaple.

laag water in de baai bij Barnstaple

Hier besluiten we om eerst een dagtocht naar de meest noord-westelijk gelegen woeste kuststrook te maken. Hiervoor hebben we eerst een zware klim voor de boeg, gevolgd door een zeer steile, smalle afdaling naar het luxueuze afgelegen plaatsje Croyde, waar we op een camping gaan staan om weer eens te kunnen douchen.

Montehoe

Woolacombe

Langs de kust komen we via Georgeham en Montehoe, via een 20% afdaling aan de baai van Woolacombe.

Bideford

Na deze rondrit volgen we zo'n 50 km de zeer fraaie, geheel vlakke en autovrije Tarkatrail langs de baai en Torridge river vanaf Braunton terug naar Barnstaple en verder over een oud spoorbaan trace naar Bideford en Great Torrington, een van de mooiste fiets/wandel trails in Devon!

Na wat flinke klimmetjes bij Petrockstowe, zien we bij Cookbury Wick een mooi meertje met een prachtig aangelegde tuin. Na een vriendelijke praatje met de eigenaar over botanische wetenswaardigheden, waar ik niet veel van begrijp als stadsnomade, krijgen we het wel voor elkaar dat we hier op deze schitterende plek onze tent mogen opzetten.

De volgende dag trekken we verder naar de kustplaats Bude en krijgen vlak na Holsworthy onze eerste echte zware klim voor onze kiezen, gelukkig weten we dan nog niet wat ons de rest van de dag te wachten staat, dus ploeteren we ons in het zweet naar boven. De golvende kustweg breekt ons flink op met zware steigingen van meer dan 30% !!! en moeten dan ook regelmatig de volbepakte fietsen naar boven duwen, dat mogelijkerwijs nog zwaarder is dan fietsend naar boven met een slakkegangetje van soms minder dan 5 km/hr. Bovenaan gekomen bedacht ik me dat we met zijn tweeën op vakantie waren dus ik gooi eens een blik achterom. Geen Lydia meer te zien. Ik heb geen zin om terug te rijden, want dan moet ik ook weer omhoog, dus wacht ik maar boven. Na een tijdje komt ze in beeld met een ongezonde kleur rood op haar gezicht en puffend als een stoomlocomotief. Maar ze komt wel boven. Om de moraal wat op te vijzelen hadden mensen hier een bordje neergezet met het stijgingspercentage 30 %, daar moest ik toch maar even een foto van maken anders gelooft niemand dat we daar gefietst hebben. Het is flink afzien en na deze "bergetappe" bedwongen te hebben, komen op de schitterende hoogvlakte van Bodmin Moor, waar we kamperen.

 

's Morgens worden we gewekt door een flinke bries, die ons met tegenwind over deze prachtige hoogvlakte van Bodmin Moor naar Brisland leidt. Hier eindelijk de heerlijke sensatie van een lange afdaling naar de Cameltrail, een voormalig spoorwegtracé over een sintelpad door een prachtige vallei langs een riviertje naar Bodmin. Naar beneden gaat het een stuk makkelijker. Plat op je stuur en gaan. Alleen goed uitkijken voor kuilen en stenen op de weg. Meer dan 60 kilometer per uur op de fiets! Hier bezoeken we het oude stationnetje met stoomtrein.

Vanuit Bodmin leidt de Cameltrail verder langs de rivier de Camel naar de kustplaats Padstow. Vlak voor Padstow vinden langs de baai een heerlijke picknick/kampeerplek.

 

Vanuit Newquay steken we Cornwall door naar Thuro aan de zuid-westkust. Een wat saaie route over smalle geaccidenteerde wegen omgeven door hoge heggen, waardoor je geen uitzicht hebt. Vlak voor de ferry bij Trelissick, zware off-road klimmetjes van 25% door een woest bos. Na de oversteek van de mooie baai van de Truro river weer steil omhoog.

Als we de zuidkust bereikt hebben vlak voor Veryan eindigt de fietsroute ineens op een mooi geïsoleerd liggend strandje(Carne beach), waar we de rest van de dag doorbrengen en besluiten hier dan ook maar de tent op te zetten. Een duik in zee zat er helaas hier niet in, door de aanwezigheid van ontelbare giftige kwallen.



St. Austell



Caerhays Castle

  Van hier uit volgen we de zuid-westkust in noordelijke richting, waar het ook hier flink klimmen is. Langs Caerhays Castle in de mist en andere pittoreske vissersplaatsjes naar het drukke toeristische stadje St. Austell.

We eindigen de dag bij het Eden Project een klei-afgraving omgetoverd tot een prachtige botanische tuin ontworpen door Tim Smit (nee, niet onze zoon) met gigantische futuristische bolvormige broeikassen met een tropisch regenwoud en subtropisch mediterraan klimaat, geopend in 2001 en een enorme publiektrekker.     http://nl.wikipedia.org/wiki/Eden_Project

Hierna klimmen we naar Lostwithiel en volgen een prachtige route door de bossen en lunchen bij het Treffry Railway viaduct en aquaduct (±1850)

Een heerlijke lange afdaling brengt ons bij het mooie plaatsje Looe, waar we na een bezichtiging en het eten van "fish and chips" verder zoeken naar een kampeerplek, wat vandaag niet meevalt en we pas omstreeks 20.00 hr. een geschikte plek vinden.
Nu nog even de tent opzetten en genieten van de rust.
Bij Torpoint nemen we de gratis ferry naar Plymouth en volgen een minder interessant gedeelte naar de mooie baai van Teignmouth. Na wederom een zware klim komen we op een vlak off-road weggetje en bezoeken we bij Powderham Castle een old-timer show met duizenden auto's uit verschillende periodes.

Het zeer smalle off-road weggetje over een dijkje langs de mooie baai gaat naar Dawlish en gaat over in een heerlijke vlakke autovrije route 2 helemaal naar Exeter. Het is feest in Exeter met drakenboot races en je kan over de mensenhoofden lopen. Bovendien is het erg warm, dus na het innemen van een grote bierpul, vervolgen we de mooie route 2 langs de andere kant van de baai langs een prachtig nieuw aangelegd fietspad over houten vlonders over het water naar Exmouth.

In het iets verder gelegen prachtige vogelreservaat bij Budleigh Salterton vinden we een rustige plek om te kamperen aan in inham van de zee.
's Avonds bekijken we in plaatselijke kroeg de bedroevende
WK-voetbalfinale tussen Nederland en Spanje en druipen stilletjes af om in het pikdonker in ons tentje te kruipen.

In Otterton is het weer flink klimmen geblazen, maar éénmaal boven ontvouwd zich een adembenemend uitzicht over de baai met de rode rotsen van Sidmouth. Dit is de Jurassic Coast zich uitstrekkend over 95 miles, een waarlijk, verbluffend mooie kuststrook van East Devon naar Dorset, met rotsen die 185 miljoen jaar teruggaan in de wereldhistorie. Dit deel van de zuidkust vonden wij wel het mooiste deel van onze trip en we  genieten dan ook volop bij de mooie tuinen in een relaxte sfeer.

Sidmouth




 

Ook na Sidmouth volgt een vreselijk zware klim, maar na de prachtig lange afdaling naar het bloemrijke Branscombe raken we weer in vervoering van het natuurschoon. We geraken weer tot zeeniveau bij het strandje, wat tot gevolg heeft dat we weer tegen een schier onmogelijke taak staan de voor ons liggende zeer steile smalle kronkelige weg naar boven te overwinnen, we zijn wederom genoodzaakt deze lopend afteleggen. Uitgeput in de hitte komen we boven en mogen afdalen met behulp van de zwaartekracht om weer een beetje uitterusten op weg naar Seaton.

Branscombe

Branscombe

Via Axminster komen we in Dorchester waarna het gelukkig gedaan is met het zware klimwerk. Na Stoborough rijden we door een prachtig natuurgebied naar Corfe Castle, helaas is het vandaag bewolkt en staat er een stevige bries, maar gelukkig zijn we precies op tijd om de prachtige stoomloc van de Swanage Railway te zien vertrekken.

                                           stoomloc 2C1 Eddystone 34028

Corfe Castle



boulevard Bournemouth



Met behulp van de GPS vinden we onze weg over het zeer mooie Hartland Moor, dat ons naar de beach van Studland leidt, waar we heerlijk zwemmen en relaxen. We kamperen in het Studland Heath Reserve, waar we de volgende dag beginnen in een flinke storm, deze is ons echter goed gezind, want we hebben eens een keer wind mee. Zodoende zijn we snel bij de ferry, die ons naar Poole brengt. In een zandstorm worden we over de autovrije boulevard van Bournemouth naar Christchurch geblazen.

Gezandstraalt en met krakende tandwielen komen we meer landinwaarts in Burley uit, waar ondertussen de storm is gaan liggen. Hier begint weer een fietsroute over een oud spoorwegtraject naar Brockenhurst door het schitterende natuurgbied van New Forest N.P. Met behulp van de GPS weten we ons een weg te banen door dit uitgestrekte woeste nationale park en ter hoogte van Lyndhurst zetten we onze tent op tussen een manshoge varens in het bos, onzichtbaar voor eventuele boswachters.

Fietsroute 2 moet ook door dit natuurgebied lopen, maar we vinden slechts sporadisch een teken, maar ook hier brengt de GPS uitkomst en via moeilijk begaanbare wandelpaden, genietend van de vele loslopende wilde paarden, komen we uiteindelijk uit in Hythe, waar we de ferry moeten nemen naar Southampton. Om op de ferry te komen brengt een vooroorlogs mini treintje passagiers over de lange pier naar de ferry. Wij mogen fietsend over de houten steiger naar de ferry.

Vanaf Southhampton volgen we de lange inham van de Solent met wederom een flinke zijwind. Bij Hamble-le-Rice worden we met een piepklein pontje, waar onze fietsen maar net oppassen, overgezet naar Warsash.

Verder langs kliffen en over zanderige paadjes, waar we met onze zware last diep in weg zakken. Wat ons noodzaakt om duwend en lopend al ploeterend onze weg te vervolgen.

Bij Gosport vinden we gelukkig op tijd een camping om bij te komen en ons weer eens op te frissen onder een douche. Dit is pas de tweede camping die we aandoen, de rest hebben zonder problemen in het wild gekampeerd.

De volgende dag nemen we de ferry naar Portsmouth, een prachtige levendige haven met de historische zeilschepen, zoals de HMS Warrior (1860) en de HMS Victory (1803).
Op de prachtige dockyard met vele nautische bezienswaardigheden en scheepvaartmusea is het goed toeven tussen de vele toeristen uit alle windstreken.

HMS Warrior (1860)

HMS Victory (1803)

In Chichester volgen we een mooie maar verkeerde route een natuurbied in en moeten noodgedwongen op onze schreden terug keren, omdat we steeds vastlopen in een wirwar van watertjes in een moerasachtig vogelbroed gebied. Hierna volgen we zoveel mogelijk de kuststrook naar Brighton. Bij de afgebrande historische pier, waardoor Brighton veel van z'n charme heeft verloren, verblijven we een paar uur op de beach en zwemmen wat. Onder de krijtrotsen door fietsen we naar Saltdean.

Brighton

Hastings

Bij Seaford naar Westdean het binnenland in via goed fietsbare heuvels en mooie dorpjes(South Sussex Downs).  Bij Hailsham pikken we de Cukoo's trail op, wederom een oud spoortraject, geschikt gemaakt voor fietsers en wandelaars. Het brengt ons terug aan de kust en bij Hastings worden we aan het einde van de boulevard via route 2 een zeer steile heuvel opgeleid naar het Hastings Touring Park, waar we flink vermoeid onze tent opslaan op de zeer mooie camping met grote tentplekken.

Vlak voor Rye fietsen we door een prachtig duingebied en worden verrast door het sfeervolle historische stadje, waar we morgen hebben afgesproken met Elisa, Michael en Nils. Die hier een overnachting geboekt hebben, alvorens ze op de ferry naar Ramsgate gaan om over te varen naar Oostende om daarna in Duitsland vakantie te vieren.



Rye



Wij gaan via route 11 naar Ashford en via route 18 naar Canterbury, dat zeker een bezoek  waard is.

Canterbury

Daarna via de mooie Crab&Winkle route1 naar een mooi plaatsje Whitstable, waar een groots opgezet zomerfestival plaatsvindt en wij de drukte snel ontvluchten naar Faversham. In het Riverside Park aan een schitterende, bij eb droogvallende inham bij Gillingham zetten we de tent op.

 

Ook het nabij gelegen Rochester met gelijknamig kasteel is zeker een bezoek waard.

Onderweg naar Gravesend waar we de pont willen nemen over de Thames, komen we bij Stood nog onverwacht een zeer steile klim, die we alleen wandelend kunnen overwinnen. Echter bij Gravesend aangekomen blijkt de pont niet op zondag te gaan, dus besluiten we door te rijden naar het 15km verder gelegen Dartford, waar zich een immens grote brug/tunnel over en onder de Thames bevindt. Het is een weerwar van grote wegen zo dicht bij Londen, waar je als fietser een beetje verloren voelt. In zuid/noord richting moet je van de tunnel gebruik maken, maar mag niet door fietsers gebruikt worden. Als we er echter aankomen worden we naar een controlepost geloodst, waar na een kwartiertje wachten een jeep verschijnt, waarna ik met de zwaarbepakte fiets achterop gebonden met een oude versleten elastieken spin naar de andere zijde van de zeer drukke tunnel word vervoerd en dat geheel gratis. Waarna hij Lydia gaat ophalen, die nog aan de andere kant staat te wachten. Wat een service van de engelse  verkeersdienst! Nog een beetje onthutst en verbaasd dat onze fietsen de tunneltocht zonder schade overleefd hebben en zonder dat er iets van afgevallen is, vervolgen we weer gezamenlijk onze weg.


Na een stukje langs de drukke verkeersweg te hebben gepeddeld, vinden we onverwacht in deze drukbevolkte streek een mooie landelijke route nr.15 dat via een off-road wandelpad door de graanvelden, langs een riviertje en een mooi bos in Brentwood uitkomt.

Via Hutton gaan we naar Billericay naar het grote meer bij South Hanningfield, waar we een mooi plekje aan het meer vinden.

Na Maldon pikken we bij Wicham Bishop weer dezelfde route op als de heenreis richting Harwich. Na 2 maanden onderweg te zijn geweest en meer als 2500km afgelegd te hebben, barst er als afscheid bij de ferry in Harwich een enorme onweerbui los.

     Het kan ons niet meer deren na 2 maanden van ongekend mooi weer!!!



''If I had known grand-children would give so much fun, I would have had them first''



klik op onderstaande link om voor alle foto's: http://picasaweb.google.nl/110950553067652398780/EngelandFietstocht