Rondreis Tasmanië

  Na onze 9 weekse rondreis door Nieuw-Zeeland vliegen we vanuit Christchurch via een tussenstop in Melbourne door naar Hobart, de hoofdstad van de Australische deelstaat Tasmanië. Onze zoon Tim zit al sedert begin december 2007 in Tasmanië voor z'n afstudeerproject op de universiteit van Hobart. Een mooie gelegenheid dus om hem met een bezoek te vereren en tevens dit fraaie eiland zuidelijk van Australië te verkennen. Het is 1½ keer zogroot als Nederland, maar telt slechts een ½ miljoen inwoners.

Bij aankomst op het vliegveld worden we opgewacht door Tim met een oud 4wheeldrive vehikel. Hij bivakkeert hoog boven Hobart in het bos in een villa voor 4 personen, maar zit er nu alléén, dus kunnen we gezellig bij hem logeren op onze eigen kamer. Een idyllische plek, waar we tegen de schemering In de tuin genieten van de kangeroe's, walaby's en kakatoe's.

Nu zit Tim met een delicate kwestie, want de eerste de beste week dat hij op Tasmanië arriveerde, heeft hij met mountainbiken z'n elleboog gebroken en moest de volgende dag (op z'n verjaardag) geoperareerd worden. Nu is het gips inmiddels verwijderd, maar hij heeft nog wel fysiotherapie. Maar voor z'n onderzoek op de universiteit moet hij binnenkort gekeurd worden om mee te mogen voor een expeditie op een  ijsbreker de Aurora Australis naar de Zuidpool op Antarctica. Dus zit hij flink in z'n rats en traint zich een ongeluk (hopelijk deze keer figuurlijk) met mountainbiken om aan de strenge veiligheids en gezondheids eisen te voldoen.

 Als Tim z'n tijd op de universiteit doorbrengt, verkennen wij Hobart en flaneren langs de gezellige haven en de markt, waar we zelfs Hollandse oliebollen kopen.

Hobart met Mount Wellington

Tim heeft ondertussen nog een full-suspension (=volledig geveerd) mountainbike gekocht om verschillende races hier te rijden en nu moet ik er dus ook aan geloven. Geheel ongetraind neemt hij me mee en krijg wat fietslessen in de prachtige heuvels van Mount Wellington, maar lang houd ik het tempo niet vol en moet al snel afhaken. Slopend die bergen!

Russell Falls

In het weekend maken we gezamenlijk een tocht naar het Mount Field Nationale Park met prachtige flora en fauna en een aantal spectaculaire watervallen. Een mooie bush-walk volgend tussen eeuwen oude bomen begroeid met zacht mos en oneindig veel geurige varens bereik je de Russell Falls. Een leuke aanvulling hierop zijn de makkelijk bereikbare Horseshoe en Lady Baron Falls.

Horseshoe Falls

Er zijn hier veel Wallabies en Kakatoe's te vinden.

Tegen de avond rijden we nog even Mount Wellington op, om van het schitterende uitzicht op Hobart en de vele baaien te genieten. 

Pirates Bay

Als Tim met een stel vrienden gaat mountainbiken, gaan wij naar de Tasman Peninsula, genoemd naar de Nederlands ontdekkingsreiziger Abel Tasman, die hier in 1642 als eerste voet aan wal zette. Het schiereiland is bekend om z'n ruige kustlijn in het oosten met hoge kliffen en mooie baaien. Bij Eaglehawk Neck bereiken we de Pirates Bay. Hier beginnen we een lange wandeling langs de grillige kust met kliffen met aansprekende namen als Devil's kitchen, O'Hara Bluff, Tasman's arch, Tasman's blowhole en Remarkable Cave..

Tasman's Arch

Op de zeer afgelegen Fortescue Bay eindigen we tocht en duiken ter afkoeling op deze paradijselijke plek in zee.

Ook maken we een tocht naar Hartz Mountains, alhoewel het hier koud is en een beetje regent, genieten we volop van het ruige landschap met bijzondere vegetatie. Vooral de tocht naar Lake Esperance en de Tahune airwalk bij de Huon river zijn zeer de moeite waard.

 

Huon River

Nadat Tim een uitgebreide keuring heeft gehad in het ziekenhuis en ik ondertussen nieuwe tentstokken heb bemachtigd, gaan we een paar dagen kamperen op het autovrije en vrijwel onbewoonde Maria Island vlak voor de oostkust van Tasmanië. Een ferry brengt ons van Triabunna in een half uurtje  naar Darlington (een oud gevangeniscomplex uit de vorige eeuw).

Een prachtig ongerept eiland, zonder elektra en water (alleen spaarzaam gebruik uit watertanks).

Mensen zien we niet, dieren des te meer, onder meer kangeroes, walabies, wombats, pademalons, possums, tasmanian Devils, de bijzonder luidruchtige Cape Barren gans en ruziemakende kookaburries(lachvogel).

Kangeroe met jong

Kookaburry

 

Kortom een waar paradijs als  Noah's Ark , dat het beste te beschrijven valt met een citaat uit het dagboek van zoon Tim:
"Mijn ouders kwamen over vanuit Nieuw Zeeland en zoals het een doorgewinterde wereldzwerver betaamd, slapen ze in een tent. Onze eerste bestemming was Maria Island NP. Dit is een autovrij eiland dat tevens volledig tot Nationaal Park is gedoopt. Toen we er aan kwamen (m'n ouders met volle bepakking en ik met m'n fiets) en we de tent op een fantastisch rustige bivakplek midden in de natuur hadden opgezet, dacht ik echt dat ik een prima nachtrust tegemoet ging. Zoals je al voelt aankomen, niets was minder waar. Nadat we eerst 20 minuten bezig waren om met z'n drieën in een te kleine tent en onze slaapzakken te kruipen, besloten de eerste possums ons een bezoekje te brengen. En ik zeg bewust ‘de eerste’, want ik denk dat er zo ongeveer elke 15 minuten wel een beest in of op de tent zat. En het bleef niet bij possums, nee ook de wallabies, kangaroos en wombats pikten een graantje van onze nachtrust mee. Op een gegeven moment werd ik wakker van wat ik dacht dat een krijsende baby was. Zoals in een slechte horror film. Zo in de verte, in het bos, een schel geschreeuw. Het geluid kwam dichter en dichter bij, totdat het letterlijk oorverdovend was.

 Mijn vader kon de volgende ochtend bevestigen dat het een Tasmanian Devil met baby op de rug was geweest, die hij weggejaagd had. Nu valt er nog wel een avontuurlijke draai te geven aan het hele verhaal van niet slapen, omdat de beesten je wakken houden, maar geloof me, er is niks avontuurlijks aan een stel ouders die midden in de nacht een wekker zetten om te gaan plassen… Maar goed, Maria Island NP is echt een fantastisch mooi eiland en een gebrek aan nachtrust meer dan waard."

Nou is dit citaat niet echt overdreven, want het was werkelijk een kakafonie van oorverdovend lawaai van ruziemakende kookaburries, gelijkend op een stel krijsende apen in een boom. En ook moest ik zo'n beetje elk kwartier allerlei beesten de tent uitjagen! 

Desondanks vertrekken Lydia en ik  's morgensvroeg voor een tocht  naar de kliffen (Boullanger Cliffs) met de er hoog boven uit torende 600m hoge  tweeling kolommen(Bishop & Clerk), terwijl zoonlief zich nog even omdraait om wat slaap in te halen. 

Bishop & Clerk cliffs

We lopen langs prachtige kliffen 100m boven de zeespiegel, maar voor het laatste deel staan we voor een loodrechte wand en wordt het rotsklimmen naar de 600m hoge zeer smalle top met een magnefiek uitzicht.

Op de terugweg komen we Tim op z'n mountainbike tegen, die zich met ware doodsverachting langs de kliffen naar beneden stort

beach babes

We pakken de tent in en trekken zuidelijk langs de prachtige baaien met oogverblindende parelwitte stranden met een azuurblauwe zee, die je helemaal voor jezelf hebt! We maken er optimaal gebruik van en spartelen er flink op los.

Bij Hopground Beach vind je de prachtige fossiele "painted cliffs", wonderbaarlijk fraai gevormde sculpturen onder invloed van de wind, golven en ijzeroxide.

painted cliffs

Als we bij de Chinamans Bay aankomen ontdekken we een verlaten huis (Frenchman's Farm genaamd en nu omgedoopt tot Dutchwoman's Farm omdat Lydia hier wel wil blijven wonen), die we nu annexeren als vakantiebungalow, zodat we deze keer kunnen overnachten zonder gestoord te worden door het wildlife!

Na een paar onvergetelijke dagen op dit paradijselijke ongerepte eiland moet Tim weer naar college en hebben wij de beschikking over z'n 4w-drive goggomobil. Wij vertrekken naar de westkust, via Tarraleah Pass komen we bij Derwent Bridge, waar we aan het Lake King William ons bivak opslaan.

Bij de Nelson Falls ontmoeten we een tiental rallyrijders met prachtige uit de
jaren '20 old timer Rolls Royce's.

(wij denken er even aan om van auto te wisselen)

In het pittoreske Queenstown wachten we op de aankomst van de smalspoorstoomloc van de "Mt Lyell Mining & Railway Company and the West Coast Wilderness Railway"

De hoogste waterval van Tamanië de Montezuma Falls(104m) ligt diep verborgen in een  mystiek regenwoud en vergt eerst een stevige wandeling door een woud vol exotische plantengroei. Als we het magische geluid van de waterval horen komen we bij een enorme loopbrug aan. 

 

Op deze instabiele hangbrug had je een geweldig uitzicht op de Montezuma Falls en de bijbehorende rivier.Whauo! Watervallen blijven gewoon geweldig, ik kan er geen genoeg van krijgen!

 De mooiste trektochten op Tasmanië zijn te maken in de Cradle Mountain N.P. area. Dit gebied is één van de laatste echte wildernissen ter wereld met overweldigende ongerepte natuur met kloven, ravijnen, eucalyptusbossen, tropische regenwouden, savannes, watervallen, gletschermeren en ruige bergen.
 De opvallend puntige dolomieten spits van Cradle Mountain staat internationaal als symbool voor de rijke natuur van Tasmanië.

Mount Cradle met Lake Wilks

 

Mount Cradle afdaling naar Dove Lake

Pandani Trees

Bij de afdaling van Lake Wilks naar Lake Dove door het subtropische regenwoud zien we de zeldzame Pandani palmen, deze worden alleen in Tasmanië gevonden en is de grootste heideachtige plant in de wereld.

Mount Crandle N.P., Knyvet Falls

Verschillende bushwalks zijn hier uitgezet in een waar paradijs voor natuurliefhebbers en wandelaars.(Vooral bij Pencil Pine)

  Na een paar dagen in deze unieke geïsoleerde wildernis met mooi weer, wat ook uniek is in dit woeste normaliter regenachtige gebied, trekken we naar het uiterste noorden.

 

 
 
 
 
 
 
  Via het schilderachtige stadje Sheffield komen we uit in Devonport, waar we een unieke kampeerplek vinden op Coles beach met een gratis gas barbeque/kookplaat unit midden op het strand!  

Devonport-Coles Beach

Hierna gaan we zuidelijk over binnenwegen  naar
Mole Creek Karst National Park, een zeer afgelegen gebied waar nauwelijks toeristen komen. We rijden eerst de doodlopende weg in naar Lake Mackenzie in Mole Creek, langs de Devils Gullit Lookout.

In Meander trekken we over een smalle modderige bosweg de Great Western Tiers in, om een trektocht te maken naar de Meander Falls. Als we een beetje verdwaalt zijn en in de regen een kampeerplek zoeken komen we een boswachter tegen, die ons nog slechter weer voorspelt en een tip geeft voor overnachting in een jagershut iets verder op.

Een moeilijk te bereiken hut met een auto(wat de naam al aangeeft Huntsman Hide-away), maar wat zijn we blij met deze tip, want als we hem eindelijk gevonden hebben, begint het begint te plenzen, wat even later overgaat in een hevige sneeuwstorm en het is bar koud! We steken de kachel aan en koken ons potje  heerlijk beschut in de jagershut.

Huntsman Hide-away

 De lange trektocht naar de Meander Falls blazen we af vanwege het slechte weer en gaan naar de makkelijker te bereiken Liffey Falls.

Hierna komen we op een troosteloze koude hoogvlakte uit bij Great Lake (centraal plateau) en het weer is niet veel beter. We krijgen echter wel een warm onthaal bij Lake Arthur van een australisch stel. Hij is een Duitser en zij een volbloed Jordaanse uit Amsterdam. Ze wonen al 50 jaar in Australië en zitten hier een paar maanden per jaar in een stacaravan aan dit meer om te vissen. We worden verwend met allerlei lekkernijen en snaps en komen nauwelijks nog weg. De van origine amsterdamse vindt het namelijk heerlijk om weer eens nederlands te spreken met iemand.
Wij vertrekken weer naar de laagvlakte aan de oostkust, waar het aanzienlijk warmer is.

We rijden het 30km lange Freycinet Peninsula N.P. op, een schiereiland met uit zee oprijzende graniet bergen omgeven door azuurblauwe baaien en witte quartz zandstranden en biedt een verbluffende natuur vol gevarieerde wandelingen.

 Vanuit Parsons Cove beklimmen we de "the Hazards" naar de Wineglass Bay lookout, waar je een spectaculair uitzicht hebt op één van de top10 stranden van de wereld. Wij dalen hierna af naar het strand van Wineglass Bay, waar we een paar uur vertoeven, alvorens verder te trekken langs de Isthmus Track naar Hazards Beach aan de Promise Bay.

 

 

Bij Sleepy Bay vind je een steile rotskust met hoge kliffen en grotten met fraai rood geoxideerde wanden.

Sleepy Bay

Great Oyster Bay vanuit Swansea

Langs de fraaie Great Oyster Bay rijden we noordwaarts naar het gezellige havenstadje Bicheno en slaan iets verder het Douglas Apsley N.P. in, waar we een bushwalk maken naar het hogerop gelegen ravijn.

Blowhole in Bicheno

Aan gezien we geen zin hebben om dezelfde weg terug te lopen, besluiten we om in het ravijn af te dalen en door de kloof terug te klauteren. We hebben echter geen kaart, voedsel, drinken of regenkleding bij ons.

Toch nemen we het risico en hopen dat het  droog weer blijft en we weer ergens goed uitkomen in de buurt van de auto.

Apsley river and canyon

Achteraf een goed besluit, want het is er schitterend, soms wat glibberig, maar we zijn hier helemaal alleen en een paar vermoeiende uurtje verder kunnen we eindelijk, enigszins uitgehongerd aan onze verlate lunch beginnen.

St. Columba Falls

We trekken nog noordelijker tot St. Helens en kamperen aan de Binalong Bay, waarna we een stuk landinwaarts gaan naar de hoge St. Columba Falls en Ralph Falls.

In Legerwood heeft een kunstenares van bomen die voorbestemd waren om omgehakt te worden,


tot fraaie beeldsculpturen omgetoverd.

Halls Falls

We wandelen nog door een  fraai stukje regenwoud bij Pyengana met veel poelen om te zwemmen en vele watervallen.
Na 10 dagen rondgecrosst te hebben over Tasmanië, gaan we weer terug naar Hobart en bezoeken de Botanic Gardens en wat Musea.

 

 

 De volgende dag vertrekken we gezemenlijk  met Tim naar Launceston, alwaar hij een mountainbike race van 12 uur gaat rijden. Het wordt vreselijk afzien want het is die dag snikheet en stoffig.

 

 

 

Tim is behoorlijk uitgeput en we slapen 's avonds bij het nabij gelegen meertje om de volgende wat te relaxen bij de Cataract Gorge in Launceston, waar een prachtig gratis zwembad is gesitueerd midden in deze schitterende natuur.

 Op de terugweg besluiten we de vakantie af te sluiten met een bezoek aan het Mt. Williams N.P. in het uiterste noordoosten, een plek voor constante fascinatie. De uitgestrekte stranden worden ondersteund door ongestoorde duinen en gebroken door landtongen met spectaculaire granieten formaties, die met een patina van oranje korstmossen, een kleurrijk contrast vormen met de blauw-groene wateren.

 

We staan met ons tentje in de duinen aan het strand in de Bay of Fire met woeste golven. 

 

 

 

We genieten volop van dit natuurgeweld, alvorens we weer terug moeten naar de bewoonde wereld!

Tim is inmiddels mentaal (?) en fysiek goedgekeurd en kan zich gaan voorbereiden voor z'n trip op een ijsbreker naar de Zuidpool. 





Voor ons zit het Tasmaanse avontuur er na 4 weken al weer op!
Het was een prachtig eiland met zo'n beetje alles waar een natuurliefhebber's hart sneller van gaat kloppen.

down under afstudeerproject...???

"A birth certificate shows you were born.
A death certificate shows you have died.
A photo album shows you have lived."

Klik op onderstaande link om alle foto's te zien:

http://picasaweb.google.com/lydiabert/Tasmania