Lydia en Bert's vakantie avonturen: Griekenland

Verslag van een trektocht met tent en rugzak in het noorden van Griekenland. Beginnend met een relaxweek op Corfu, aangezien we een aanbieding bemachtigd hebben van een vlucht, appartement en auto voor 200€ p/p. Daarna gaan met de boot naar het vasteland, het Pindosgebergte in, dan via de Meteora kloosters naar de oostelijke kust voor een beklimming van de 2917m hoge Mount Olympos.

Korfoe (Corfu)

Zoals reeds vermeld hebben we een mooie aanbieding te pakken om onze vakantie heel relaxed te laten beginnen in een rustig gelegen appartement in Pyrgi ipsos boven de baai van Corfu-stad(Kerkyra) met een zwembad onder ons balkon.

Ons autootje wordt netjes voor de deur afgeleverd, zodat we 5 dagen lang over het mooie eiland kunnen knarren. Vooral het bergachtige noorden heeft nog een ongerepte natuur met afgelegen rustige baaien.

Het zuiden is verziekt door het massatoerisme en is een aan éénschakeling van luxe hotels, restaurants en disco's.

Corfu-stad is een gezellige stad vol historische gebouwen, waaronder het overweldigende oude fort uit de 16de eeuw op de in zee uitstekende rots.

En kleurrijke oude binnenstad met gezellige terrasjes.

Een kleine foto impressie van het idyllische eiland.

Sidari-Canale d'Amour(noord)

B.agh.Georgios bij Afionas

Afiona-akr.Arilla (in het noordwesten)

baai Paleokastritsa (noordwesten)

Liapades(noordwest)

klooster Vlakerena-Pondikonise eiland

Komeno-Gouvia (oostkust)

Na 5 dagen moeten we de auto inleveren en huren we nog een scooter voor het weekend om de prachtige baaien aan de noordwestkust te bezoeken.

Lipiades-paradisebeach (noordwestkust)

Sidari-Canal d'Amour

Dassia

De ferry brent ons vanuit Corfu stad naar het vaste land bij Igoumenitsa.

ferry naar Igoumenitsa

Met de bus trekken we verder over smalle bergpassen naar het meer van Ioannina, waar we een mooie plek vinden om te kamperen.

meer bij Ioannina

Pindos gebergte

Bij gebrek aan lokaal busverkeer, liften we het Pindos gebergte in naar het Vikos-Aoos Nationale Park dicht bij de Albanese grens. Een nog nauwelijks door het massa toerisme ontdekte parel van ongerepte natuurlijke schoonheid!

Monodhendhri

Hier gaan de rugzakken om voor een trektocht door dit buitengewoon indrukwekkend berglandschap. We vertrekken vanaf het authentieke traditionele bergdorp Monodhendhri, één van de talloze dorpen in ZAGORIA met unieke eeuwenoude architectuur.

We bezoeken eerst het fraaie 500m verder gelegen Aghia Paraskevi klooster boven op een rots, dat als het ware op de kliffen van een hoge berg hangt, boven de monumentale Vikos canyon. met een fabelachtig uitzicht op de diepe kloof, waar we even later in zullen afdalen.(ook wel de Griekse Grand Canyon genoemd)

Afdalend over een eeuwenoud steil "Kalderimi" (stenen rotspad) in de 26km lange Vikos canyon, waan je je in een overweldigend natuurwonder. Het is stralend weer en we volgen de rivierbedding langs heerlijke poelen, waar we verkoeling in zoeken en halverwege maken we een bivak op een vlak stuk rotsbodem op de rivieroever.

We zijn hier helemaal alleen tussen de 1000m hoge wanden en genieten zo van de heerlijk verkoelende poelen, dat we niet echt opschieten. We stoppen reeds bij de Vikos-voidhomati bronnen in de nabijheid van de Vikos-Panaghia kapel en overnachten wederom in een openlucht bivak.

We klimmen de kloof uit naar Megalo Pápigo en vervolgen onze weg naar Micro Pápigo een prachtig authentiek dorp met grote platanen.

We overnachten in de open lucht onder de gewelven galarij van een verlaten klooster met uitzicht op de drie "Pirgi", enorme pilaar rotswanden, die de skyline boven Papingo vormen.

Vikos kloof bij Micro Pápigo, slaapplek onder de gewelven galarij.

Kolimbitiro

De rest van de dag kuieren we door het mooie dorp en genieten van het lekkere griekse eten op een terrasje. In de omgeving gaan we nog naar de badkuipen van Kolimbitro, de natuurlijke bassins van het dorp waar je een verfrissende duik kunt nemen en genieten van een picknick.

We trekken verder om het 2437 meter hoge Ástraka-gebergte te bereiken. Boven ons verschijnen de Torens van Pápingo, het is ruig en indrukwekkend. Vanuit Pápingo volgen we al klimmend een ezelspad en laten we de velden en de boomgrens achter ons. Steeds weidser wordt het uitzicht met in het noorden de bergen van Albanië. Na 3 uur gestaag klimmen komen we op de pas bij de Ástraka-hut op een hoogte van 1950 meter.

Bij de Ástraka-hut aangekomen is alles afgesloten, maar na enige tijd komt de hutwaardin tevoorschijn. Ze vertelt dat ze vanwege de illegaal de grens overstekende Albanezen alles moet afsluiten, anders wordt alles wat los en vast zit gestolen. We verorberen een groot bord heerlijke spaghetti bolognese(iets anders is er niet)), maar overnachten niet in de hut. We preferen om maar wat verder, naar de Tsoumáni te wandelen, de schilderachtige alpine weide beneden ons waar de kuddes schapen grazen. Prachtig ligt daar een groot bergmeer. Wij kunnen ons geen betere kampeerplek bedenken dan deze oase van rust tussen de besneeuwde bergreuzen.

Iets verder ligt het Drakenmeer (2050 m) en van hieruit hebben we uitzicht op de Aóos-vallei en de berg Gamíla(2497m).

De volgende dag trekken we verder over verse sneeuwvelden en dalen langzaam af tussen de Gamila piek en de Astraka keten in de richting van Tjepelovo.

ice-monster?

Bij de Meghas Lakos kloof stijgen we via een pittige klim de kloof uit naar Tsepelovo.

Na een overnachting hier, dalen we af naar de verlokking van de koele rivier ver beneden ons en volgen de rivier naar Kipi, waar zich de fraaie harmonische 17de eeuwse boogbruggen bevinden, die gebouwd werden zonder gebruik van cement.
Onderweg zien we in de verte twee schreeuwende Albaniërs met boosaardige honden op ons pad zitten. Zij zien er armoedig uit met hun katoenen zakken over de schouder geslingerd en beginnen met stenen naar ons te gooien en de honden worden op ons afgestuurd. Ik kan met moeite deze aggressieve honden met een stok en stenen gooiend van me afhouden. Wij wijken wijselijk van ons pad af, maar komen daardoor bij een zeer gevaarlijke afgrond terecht. Teruggaan durven we echter niet, dus dalen we met de grootst mogelijke voorzichtigheid naar beneden af en kunnen maar met moeite weer een begaanbaar pad vinden.

Bij Kapesovo krijgen we gezelschap van een zeer aanhankelijke collie, die ons drie dagen trouw zal volgen en ons 's nachts blaffend bewaakt als andere honden in onze buurt komen. Ik heb nog getracht hem terug te brengen naar het dorp en sneaky terug tegaan naar ons kampement, maar daar trapte hij niet in! We noemen hem Bello!

Via de steile oude trap van Vradheto slingert het pad naar het hoogste dorp in Zagoria en we bij het zeer spectaculair uitzichtspunt Beloi. Wij noemen de trap daarom "stairway to heaven"

Vradheto

Na dit letterlijke hoogtepunt dalen we weer af naar Kapasovo en belanden uiteindelijk in het zeer fraaie authentieke dorp Koukouli, waar we heerlijk lunchen onder een zeer oude plataan uit 1813.

Van een engels stel, dat hier al jaren woont en ons uitnodigen voor een drankje in hun tuin, krijgen we de tip om op een afgelegen hoge klif te overnachten bij een byzantijns kapelletje Apaskey met een majestieus uitzicht. We overnachten hier in de open lucht als het ware op de rand van de kloof, een onvergetelijke ervaring!

Kokoros boogbrug bij Koukouli zonder cement gebouwd uit de 17e eeuw

Na een week door dit bijzondere berggebied gezworven te hebben, nemen we weer de bus, die ons in 3 uur door een prachtige omgeving van het Pindosgebergte met hoge snelheid en langs duizelingswekkende afgronden over de oude Katara bergpas (nieuwe snelweg is in aanbouw) naar de Meteora kloosters brengt.

Meteora - kloosters
In de Thessalische vlakte aangekomen doemen een aantal karakteristieke pilaarrotsen op. Bij Kalambaka vind je in dit relatief kleine gebied de Meteoren-kloosters, de toeristische trekpleister bij uitstek in het binnenland. De kloosters zijn ongenaakbaar gelegen op de meest onbereikbare steile as-grijze rotspieken. In de oude voetsporen van de monniken uit de 13de tot 15de eeuw beklimmen we verschillende zuilen. Met gepaste kleding kan je de fraaie fresco's en andere laat Byzntijnse kunsterfstukken bewonderen in de kloosters. Ook zijn er verschillende rotswoningen uit de 10e eeuw uitgehouwen door kluizenaars, die met ladders tegen de rotsen aanklommen.

Wij kamperen op de camping "Vrachos" in het dorp Kastraki onder Meteora zuilen.

Onze voorkeur gaat uit naar de kleinere kloosters, zoals de Agias Nikolaos Anapausa, al geven die het meeste klimwerk. Ze zijn wat intiemer en minder toeristisch. De grote zijn wat massaler en bovendien stoppen daar de tourbussen. (Varlaam en Groot Meteoron) Het selecteert zich vanzelf: véél klimmen betekent relatief meer rust - amper moeite om er te komen betekent mega-toeristisch.

Agias Nikolaos

Er zijn twee theorieën over hoe deze steenmassa's zijn ontstaan. De ene stelt dat de wind ze in de loop der tijden zo heeft uitgesleten en de ander dat er vroeger een meer was en dat het water zijn werk heeft gedaan.

Varlaam klooster

Groot Meteoron klooster

Agios Stephanos nonnen klooster

Mount Olympus

De volgende busreis brengt ons via Trikala en Larisba naar de noordoostkust en slapen op de beach in de buurt van Lithochoro. Lydia is schelpen aan het zoeken op het strand, terwijl ik het bivak in gereedheid breng voor de nacht op een uitnodigend mooie groenstrook. Waarom dat zo groen is blijkt even later, als er plotsklaps sproeiers uit de grond komen en automatisch beginnen te spuiten en alle slaapspullen nat worden.
Mijn paniekerige geroep wordt door Lydia niet gehoord en dus probeer ik in allerijl wat blikjes en ander afval te verzamelen om in verwoede pogingen de waterstralen een andere kant heen te laten spuiten. Het lukt maar gedeeltelijk en na een kwartiertje stopt de onverwachte bui gelukkig weer. Wel besluiten we maar om een droger plekje te zoeken voor de nacht! We gaan nog even zwemmen in een nabij gelegen luxe vakantieoord, terwijl onze spullen kunnen drogen in het zonnetje.

De volgende dag starten we onze beklimming van de godenberg Mount Olympus vanuit Lithochoro. De berg is 2918 meter hoog en het is daarmee de hoogste berg van Griekenland. Een berg die vanuit de verte aandoet als een vulkaan, maar is ontstaan door doodgewone tectonische aktiviteiten.

Lithochoro

Na het stadje klimmen we gestaag naar de Enippeas kloof, waar we een achter ons een uniek uitzicht hebben op de diep onder ons glinsterende zee. In deze prachtige kloof passeer je regelmatig een beek en kan je heerlijk afkoelen in de vele poelen. Bij de Kastana bron zetten we ons eerste bivak op.

In de kloof vind je nog een fraai kapelletje in een grot en aan het einde van de kloof vind je het ruïneklooster Agios Dionysios, waar enkele monniken de restauratie ter hand hebben genomen.

Na een paar uur lopen komen we boven de boomgrens. Op 2100m bevind zich de Spilios Aghapithos refuge, waar we de tent opzetten, aangezien het hier behoorlijk fris is.

De volgende morgen is het goed weer met mooi uitzicht op de ons omringende toppen en de wolkenflardendie er constant omheen spelen. Om 6 uur zijn we opgestaan om vandaag (06.06.06) de top te bereiken, al wordt het steeds kouder en staat er al een gure wind. Het landschap is kaal en desolaat, maar de uitzichten zijn fenomenaal.

We stijgen langs diepe afgronden naar de laagste Skala piek van de Olympus keten op 2882m, die we om 9.30hr bereiken samen met een New Yorker. We zijn niet echt gekleed om de extreme kou hier boven te weerstaan en Lydia heeft het zo koud, dat ze besluit af te dalen naar een lager, minder geëxponeerd terrein.Zelf klim ik nog verder door een mistige wereld naar de Skolio piek op 2911m en de hoogste Mytikas top op 2918m, Griekenland's hoogste piek, bereik ik even later. Snel noteer ik met half bevroren vingers m'n naam in het logboek op de top om weer snel aftedalen naar de aangenamere mediterrane klimaatzone ver beneden me!

Met de bus rijden we weer terug naar de westkust en aangezien we nog een paar dagen over hebben eer ons vliegtuig terug vliegt, plakken we er nog een paar dagen aan vast in het mooie toeristen plaatsje Parga.

Vandaaruit verkennen we met een gehuurde scooter nog het achterland en wat oude opgravingen, waarna de ferry ons helaas weer terug brengt naar Corfu, waar ons vliegtuig ons huiswaarts zal brengen.