Zuid-Frankrijk en Alp d'Huez

 Aangezien onze zoon voor een congres in Monaco een presentatie moet houden over z'n onderzoek over micro-organismen in de oceaan bij de zuidpool, besluiten we hem te begeleiden naar zonniger oorden om er een weekje vakantie aan vast te plakken.

Bovendien had hij het plan opgevat om deze trip te combineren met het rijden van een mountainbike marathon in Fréjus, dus reizen we af met een Ford stationcar huurauto, met achterin z'n nieuwe Cube carbon MTB naar Zuid-Frankrijk. 

Aangezien het al laat in het seizoen was, vonden we een rustige terrascamping hoog boven Menton tegen de Italiaanse grens aan met uitzicht over zee .

De afstand van Menton naar Monaco is weliswaar maar een kleine 15km, maar om Tim daar drie dagen achter elkaar langs de enige drukke kustweg  af te leveren, was een ware verzoeking.

Eén lange file van toeterende en elkaar van de smalle straatjes afdrukkende auto´s, deed m´n ochtendhumeur geen goed.

''Institut Océanogragraphique''

''Institut Océanogragraphique''

''Institut Océanogragraphique''

Maar nadat we Tim afgeleverd hadden bij het magnifieke ''Institut Océanogragraphique'' was na de spits de prachtige weg weer een oase van rust.

                                                   

Wij namen de kans waar om met dit fraaie najaarsweer het decadente Monte Carlo te bezoeken en een verfrissende duik in de Middellandse Zee te nemen.

Na een bezoek aan het mogelijk nog decadentere
Monaco met gelukkig een zeer sfeervolle oude binnenstad Fontvieille, halen we in de namiddag Tim  weer op.
Nog even een bezoek aan de kathedraal, waar  de graven liggen van de prinselijke familie met natuurlijk de beroemde Grace Kelly.



Monaco

                                                                   De volgende dag herhaalt zich dit patroon en hebben toch een beetje meelij met onze zoon om bij deze temperaturen drie dagen opgesloten te zitten in een congrescentrum. Wij genieten er echter niet minder om en flaneren wederom door de oude binnenstad en de mooie sub-tropische tuinen.

Aangezien ik vandaag de respectabele leeftijd van 60 jaar bereik, sluiten we de dag af met een gezellig diner in oude binnenstad van Menton.

De laatste dag van het congres maken wij een trip door het binnenland en 's middags bezoeken ook wij het schitterende museum waar het congres gehouden wordt.

Sospel



 

strand van Menton



uitzicht vanaf ''Institut Océanogragraphique''



 

Na drie dagen vertrekken we weer gezamenlijk verder langs fraaie kustweg van de franse Rivièra op weg naar het 70km verder gelegen bike festijn in Fréjus.

uitzicht Beaulieu -Villefranche

Langs de kust bij Estérel-Cannes

 We vinden een weliswaar drukke, maar gezellige camping op slechts een paar honderd meter van de plek waar de wedstrijden in allerlei categorieën de volgende dag van start gaan.

De Roc d'Azur is een jaarlijks terugkerend gigantisch 3 daags fietsfestijn, waar duizenden bikers vanuit de hele wereld op af komen.

Tim rijdt vandaag de langste tocht van 80km door het bergachtige achterland bij een temperatuur van meer dan 25 graden. Ondanks het zware parcours, afzien en de hitte rijdt hij een goede race.

Tot hij een paar kilometer voor de finish door een fransman bij een steile afdaling van de sokken  wordt gereden  en lelijk ten val komt. Gedesillusioneerd en uitgeput weet hij toch nog met moeite de finish  te bereiken, waar hij door Lydia aan z´n wonden wordt verzorgd . Gelukkig hebben de ijzerdraden in z´n vorig jaar met biken op Tasmanië gebroken elleboog het gehouden en blijft het bij wat schaafwonden.

Halverwege de terugreis maken we nog een mooie wandeling in de alpen door de kloof bij Aiglun......

Aiglun

Sigale

....en overnachting wild in een bos bij St.Andrés-les Alpes.



Massief des Ecrins N.P. met Grand Pic de la Meije  3984m



Als het hooggebergte in zicht komt begint het bij Tim te kriebelen en wil hij steeds op z´n mountainbike springen, waardoor ik opmerk dat hij dan maar op de fiets verder naar huis moet rijden.

Maar zoals een welbekende spreekwoord luidt, ''Als het kriebelt is er altijd een mooie bike route"..........

 ....zetten we in het donker de tent op een al gesloten camping onder aan een berg en als we wakker worden blijkt dat de Alp d'Huez te zijn!

Nu we toch in buurt waren, moest de Alpe d'Huez er dan ook maar aan geloven. Nadat Tim als eerste op z'n Cube MTB naar boven was gefietst in iets meer dan een uur, werd ik door hem uitgedaagd om het ook maar eens te volbrengen.  En aangezien het al een lang gekoesterde wens van me was, moest ik dan nu toch maar deze kans met beide handen aangrijpen. Dus liet ik me als 60 jarige niet kisten en klom na wat aanpassingen aan de fiets op het zadel.

De eerste bocht was gelijk de ergste, hij ging direct loodrecht omhoog. Dit kan nog leuk worden dacht ik bij mezelf. En na een paar honderd meten kreeg ik een erg raar gevoel in mijn benen. Ik hoorde ze gillen: "Wij willen niet meer". Op de t.v. leek het altijd zo makkelijk te gaan met die wielrenners, maar ik had het gevoel alsof ik een betonblok achter mijn fiets aansleepte. Dan maar even terugschakelen. Dat ging al een stuk beter. Nog maar 13 kilometer te gaan. Nadat je eenmaal in een bepaald ritme zit lijkt het wel vanzelf te gaan. Je moet alleen steeds je benen heen en weer blijven bewegen. Maar als er opeens weer een wat steiler stukje komt, voel je dat gelijk in je benen. Je probeert je gedachten een beetje te verzetten zodat je niet alleen aan die berg denkt, met als gevolg dat je gaat dromen over allerlei heroïsche daden zoals het winnen van de Tour de France.

Tijd om van het overweldigende uitzicht te genieten in dit prachtige herfstlandschap met besneeuwde bergtoppen had ik niet, te geconcentreerd bezig om met een snelheid van zo'n 5 km niet van de fiets te vallen.

 

Wat ook wel leuk was, of niet, is dat de bochten genummerd zijn. Er zijn 21 haarspeldbochten. Zo weet je dus precies hoeveel bochten je nog door moet. Om de moraal wat op te vijzelen hadden mensen hier ook bordjes neergezet met het stijgingspercentage van 12%.  Zo laat in het naseizoen stond er niemand langs de weg om aan te moedigen en ploeterde ik dus maar eenzaam verder omhoog naar de volgende bocht. Vooral het laatste stuk ging erg lekker, naarmate de finish in zicht kwam werd ik zelfs euforisch. Daar hadden mensen aanmoedigingen op het asfalt gekalkt. Niet speciaal voor mij, maar voor hun idolen uit de Tour. Eentje zal me altijd bijblijven en dat was de volgende: "Zet 'm op Breuk. Laat ze je kloten zien". Om dat met grote letters op de weg te zien staan geeft je gelijk weer een oppepper. Na 1 uur en 30 minuten was ik eindelijk ook boven. Het was alleen wel een enorme teleurstelling dat er bij de finish niemand stond om me toe te juichen en te feliciteren met deze bovenmenselijke prestatie. Een beetje ontmoedigd, maar toch wel trots op mezelf, stortte ik uitgeput op een bankje om me te laven met aan een koele verfrissing. 

Na een kwartiertje kwamen dan toch de supporters Lydia en Tim met de auto naar boven rijden om te kijken of ik het overleefd had en hadden nog niet verwacht dat ik al boven zou zijn en zodoende werd ik alsnog omhelst voor deze uitputtingsslag.

Dus dan toch maar even stiekem op het podium gekropen om de illusie te verwezenlijken van een droom die toch in vervulling is gegaan.

Naar beneden gaat een stuk makkelijker, inplaats van een betonblok achter m'n fiets, stort ik me nu met behulp van de zwaartekracht naar beneden, dit zou een mooie kans worden om mijn snelheidsrecord te gaan verbreken.

Ik kreeg dus gelijk een hartslagverhoging en de adrenaline gierde door mijn bloed.

Met meer dan 80km naar beneden razen met betraande ogen door de wind, geeft een geweldige kick, maar stevig remmen voor elke bocht moet voorkomen dat ik de bocht uitvlieg. 

 De volgwagen achter me met Tim achter het stuur, hoor ik regelmatig met piepende banden door de 21bochten scheuren. En Lydia maakt vanuit de volgauto een live verslag met de video om dit heroïsche moment op beeld vast te leggen. Met het klamme zweet en verkrampte spieren in m'n handen van het harde remmen , bereik ik dan toch nog heelhuids de camping onder aan de voet van deze "killermountain".


          "There are no wrong ways, only different Ways!"

klik op onderstaande link om alle foto's te zien: http://picasaweb.google.nl/110950553067652398780/ZuidFrankrijk